Zeeuwse energiebedrijf Delta onder het vriespunt

Het pad van een raadslid is aalglad. Soms heeft hij te weinig of te laat informatie en kan hij niet adequaat reageren (Veiligheidsregio van Zeeland). Soms heeft hij zoveel informatie dat hij er geen chocola van kan maken (Zeeuwse energiebedrijf Delta). ‘Wat behelst nu het collegevoorstel’, zo vroeg een raadslid. Een ander raadslid citeerde uit de motivering. “Wat gaan we er voor doen?” “Aan de gemeentelijke vertegenwoordiger verzoeken om in de Algemene vergadering van aandeelhouders akkoord te gaan het splitsingsplan, met daarbij het voorbehoud inzake de uiteindelijk keuze in overdracht (en eventuele borgstelling).” De splitsing moet aan de wettelijk voorgeschreven richtlijnen voldoen, dus in zoverre is voor die splitsing geen instemming van de gemeenteraad vereist. Elke splitsing brengt ontslagen met zich mee, dat is geen bijzonderheid. ‘Zo veel mogelijk beperken’ is een overbodige toevoeging. ‘Stroomlevering en de centrales moeten de verkoop in’, zo vindt de leiding van Delta. Een extra complicatie is dat Delta 70 procent belang heeft in de kerncentrale Borssele én moet in Nederlandse handen blijven. Het gemeentelijk aandeel in Delta is 7%. Het zit erin dat die zijn oren laat hangen naar de provincie, die 50% belang heeft. Die provincie heeft een adviseur ingeschakeld, die destijds de raadsleden nauwelijks informatie kon geven. Aandelenwaardering is een complex vraagstuk. Het ene raadslid stelde de waarde op vijf miljard euro; het andere raadslid meent dat de waarde van het aandelen op nul kan worden vastgesteld. Globaal kun je van de intrinsieke waarde uitgaan of van de rentabiliteitswaarde. Of een combinatie van die twee; als de onderneming ‘goed draait’, bijvoorbeeld 1 x intrinsiek plus 2 rentabiliteit gedeeld door 3. Over de rentabiliteit kunnen we kort zijn: die beweegt zich rond het vriespunt. In de verkoop zetten is mooi, maar als de rentabiliteit nul is wil niemand het kopen. Dan ligt liquidatie voor de hand. Over de kerncentrale Borssele wordt overleg gepleegd met minister Kamp. Weer een raadslid merkte daarover op dat die minister de flexibiliteit van een blok beton heeft. Hoe dan ook, een gemeente loopt niet verder risico dan zijn aandeel. Het wordt anders wanneer de leiding van een bedrijf de aandeelhouder vraagt borg staan voor een lening ‘om het bedrijf te redden’, inclusief uiteraard de banen van de leiding. Geen enkele aandeelhouder doet zoiets. Je bent je aandeel kwijt, het zij zo. Maar je steekt je hand niet in een wespennest.