Ze heeft het nog in zich!

Wat wordt ze mager. Haar vacht staat open als een dennenappel op een warme zomerdag. In maart is haar 18e lente ingegaan, onze poes die luistert naar de naam Mina, ook wel Mientje genoemd.

“Mam, dat zeg je nu iedere keer. Ik geloof het niet meer hoor!” Dat zijn de woorden van mijn jongste zoon als ik hem probeer voor te bereiden op de dag dat ze er niet meer zal zijn. Ze is ook zo ontzettend mager geworden. Die schildklierproblemen worden steeds erger. Ondanks dat ze hier dagelijks een pilletje voor krijgt is ze rusteloos. ‘s Nachts liggen we vaak in een slaap/waak stand omdat mevrouw door het huis loopt te treden en een doordringende miauw opzet alsof ze heel alleen en in de steek gelaten is. Begripvol zijn we de eerste nacht want ach arme maar de 3e nacht vliegt er een hoofdkussen vanuit bed regelrecht de overloop op in een poging deze bejaarde dame voor even tot zwijgen te manen. Het maakt blijkbaar niet veel indruk want de volgende dag word ik wakker van gestommel omdat mijn man in onderbroek een poging doet om mevrouw Mina te pakken te krijgen. Maar ze doet het nog goed, met haar krakkemikkige lijf weet ze hem voor te blijven en net voordat zijn wild zwaaiende armen haar naderen kruipt ze een veilige schuilplaats in. Ik moet er stiekem wel om lachen. 1-0 voor Mina.

Dat ze echt oud is blijkt wel als we muizen in de schuur ontdekken. Poepjes op de tuinkussens!! Gelukkig nog geen gaten erin gevreten. Terwijl ik verder op ontdekkingstocht ga door de schuur komt mina ook even een kijkje nemen. “Je mag weleens laten zien dat je een kat bent”, zeg ik tegen haar. Ik zet een muizenklem want erg veel vertrouwen heb ik niet meer in deze tante. Mientje hobbelt de schuur uit met haar artrose lijf, de tuin in die een soort van luchtplaats geworden is omdat ze ook al niet meer de schutting over kan. 2 dagen later zit er een muis in de klem. Ik laat Mina eraan snuffelen en dit brengt beweging in haar bejaarde lijf. Wild gooit ze de al dode muis de lucht in. Ergens moet er een luikje opengegaan zijn want dagen later heeft ze zich voor de nacht in de tuin verschanst. Als ik die ochtend het gras oploop vind ik een klontje ingewanden en een muizenvelletje met één pootje. Trots ben ik op mijn bejaarde kat!!! Ze heeft het nog steeds in zich!!!