Winterklaar

Winterklaar
Vanmorgen vroeg stonden de tuinmannen voor de deur. Onze nieuw aangelegde tuin wordt winterklaar gemaakt. Nu schoffelen en harken Lief en ik regelmatig op ons ‘landgoed’, maar van echt tuinieren hebben we minder kaas gegeten.
De mannen zitten op hun knieën en trekken rigoureus allerlei plantjes uit de grond. “Onkruid,” zeggen ze. De groene bakken vullen zich alras met snoeigoed. Binnen twee uur ziet de tuin eruit als om door een ringetje te halen. Echt geweldig. Vanaf nu genieten Lief en ik van onze wintertuin.
Later die dag ga ik op verjaardagsvisite bij iemand die drieëntachtig geworden is. Bevriende ouderen zitten er knus op de koffie. Ze klagen allemaal over hun lichamelijke ongemakken. Het is zo herkenbaar. Mijn moeder had, toen ze ouder werd, ook enorm veel pijn door botontkalking. Ze ging verkrampt lopen, waardoor er nog meer pijnplekken bijkwamen.
De jarige dame is boos. Ze mankeerde nooit iets, wist eigenlijk niet wat pijn was. Maar nu, sinds het overlijden van haar man vorig jaar, is ze steeds in de lappenmand. De relatie tussen de klachten en het verdriet legt ze niet. Ik zie dat verband wel. Als je nooit iets mankeert en je partner overlijdt, dan heeft dat invloed op je levensvreugde en gezondheid.
Een andere bezoekster heeft al veel langer problemen met van alles en nog wat. Haar benen doen het niet goed meer. Ze rommelt nog een beetje thuis, maar voor een boodschap gaat ze de deur niet meer uit. De mevrouw die naast haar zit moppert dat ze steeds zo moe is. De anderen knikken instemmend, dat herkennen ze allemaal. Het wordt een klaaguurtje voor ouderen en ik begrijp het volkomen.

Als ik naar huis ga en onze voortuin bekijk, denk ik aan de tuinmannen en hun werkzaamheden. Zouden we onszelf, als we ouder worden, ook niet eens winterklaar moeten gaan maken? Hoe dat eruit moet zien, daarvan ik heb geen idee. Maar het houdt me sterk bezig. Ook ik ben in de herfst van mijn leven beland, wordt het niet eens tijd dat ik me ga voorbereiden op de toekomst? Me ga richten op het loslaten van oude zaken die toch niet meer gaan groeien en bloeien? Na zo’n snoeibeurt komt er vast weer ruimte voor nieuwe verrassingen, want ook in een wintertuin is nog van alles te beleven.