Waar is dat feestje?

Ik moet de laatste tijd vaak aan Comical Ali denken. Eigenlijk heette hij Mohammed Saïd al-Sahaf. Hij was tijdens de Golfoorlog in 2003 de Iraakse minister van Informatie onder het regime van Saddam Hoessein. Tot grote hilariteit van de rest van de wereld bleef Saïd al-Sahaf vrolijk voor de camera’s beweren dat Saddam aan de winnende hand was. Het leven in Irak was één groot feest. Hij kon zich namelijk nauwelijks verstaanbaar maken boven het geluid van de Amerikaanse artillerie.

Geheel in de stijl van Comical Ali probeert men op mijn werk van een uit noodzaak geboren verhuizing een feestje te maken. Dat goedbedoelde gebaar, heeft een tegengesteld effect. Humeurige collega’s zoeken naar hun nieuwe werkplek in vrolijk versierde gangen. Hoe goed georganiseerd ook, om van een verhuizing een feestje te maken is meer nodig dan vlaggetjes en slingers.

Vlaggetjes en andere feestartikelen zouden moeten worden gereserveerd voor echte feestjes en niet om van een vervelende situatie het beste te maken. Als je de attributen door elkaar haalt raak ik de weg kwijt. Op een feestje huilen kan ook niet. Met het beeld van een vrolijk uitgedoste voetbalsupporter die op de tribune staat te huilen heb ik moeite. Heeft hij zojuist gehoord dat een geliefd familielid is overleden? Wat doet hij dan nog in het stadion? Als ik ‘m even later plotseling blij en enthousiast zie dansen en zwaaien omdat hij heeft gemerkt dat hij op het grote scherm in het stadion te zien is, haak ik helemaal af.

Bij crematies en begrafenissen komt het steeds vaker voor dat aan de wens van de overledene gehoor wordt gegeven om bij die bijeenkomst het leven te vieren in plaats van de dood te betreuren. Geen makkelijke opdracht voor mij, dat begrijpt u. Ooit kreeg ik na afloop van het afscheid van een fijne collega in de aula vrolijke chocolade snoepjes van het merk celebrations bij de koffie aangeboden. Ik heb nog nooit zo naar droge cake verlangd.

Mijn partner stelt terecht dat ik niet zo moet zeuren. Zij beschikt wel over de flexibiliteit om in een vervelende situatie de positieve kanten te benadrukken. Toch reageerde zij in eerste instantie ook geïrriteerd toen haar, bijna meteen nadat zij was bijgekomen uit de narcose van een operatie, een ijsje werd aangeboden. Maar het ijsje hielp wél om de vieze smaak in de mond weg te nemen.