Vrachtwagens zeggen geen nee

Moeder sprak. "Hij was amper dertien jaar oud en reed zijn moeder, broers en zussen door het oorlogsgebied heen naar een wat aangenamer plek. Een jongen van dertien jaar, met korte beentjes en zonder enige ervaring! Hij bestuurde een vrachtwagen over hobbelige wegen en heuvels, omringd door explosies die de vrachtwagen deden trillen – uiteraard ook door angst! Zes mensenlevens redde hij die dag en jij zit hier met je vrachtwagenspel, zonder enige inbreng op de maatschappij!"

Ik staar naar mijn computerscherm.

"Het spijt me, Euro Truck Simulator 2, maar mijn moeder heeft mij weer eens een schuldgevoel gegeven, dus we moeten het transporteren van snoepgoed naar Hongarije afbreken." Ik sta op en krijg weer één van mijn “filosofie-aanvallen”:

“Hoewel ik niet veel bereikt heb met mijn tijd in de virtuele wereld van vrachtwagens, heb ik wel veel diepgaande dingen geleerd over deze ruige machines: ze zijn groot en kunnen goederen vervoeren. Mechanische kunstwerken, uitblinkend op het gebied van gewichtheffen en het lopen van talloze marathons; één van de meest bewonderenswaardige atleten van de transportwereld. Hoe heeft het zo bergafwaarts kunnen gaan met de normen en waarden van de eens zo nobele vrachtwagen? Wanneer stond deze mensen-, drugs- en wapensmokkel toe? Wanneer vond de vrachtwagen het een goed idee om volgepropt te worden met explosieven, terwijl deze het altijd goed deed op een dieet van textiel en meubels? O vrachtwagen, eens was jij de stalen ros van de dertienjarige Umarbek. Jij was de trouwe knecht van Oom Suleym, die jou elke week naar Kazachstan stuurde, opdat jij met bouwmateriaal terug zou komen. Jij beloofde eens om alleen naar het goede te streven en dat bewees je vaak door op te komen dagen in rampgebieden, geladen met verlossing.
Nu breng je naast CO2, ook veel CO3 (voor de zwakkere chemici onder ons: Complete Onheil maal drie). Geen wonder dat je elke dag slechte gassen uitstoot. Je hebt namelijk een uitlaatklep nodig voor de nog slechtere gassen waarmee je wordt ingespoten: de gassen van onmenselijke zielen. En jij kan geen nee zeggen, mijn vriend. Jij kan je niet weren tegen al deze vieze gassen, lekkend uit alle hoeken van de wereld. Gassen die je dwingen om mensen verdrietig te maken.”

Ik start het spel weer op en besluit om alsnog al het snoepgoed naar Hongarije te vervoeren. Laat ik de mensen daar tenminste wat blij maken.