Vergald, maar niet verknald

Er gaat inmiddels geen dag meer voorbij zonder berichten over moord en terreur. Als ik vervolgens de bijbehorende discussies lees, heb ik het gevoel dat de tijd van denken voorbij is. Actie. Vluchtelingen eruit. Grenzen dicht. Wapenbezit legaliseren, zoals in Amerika. Soldaten van Daesh? Dan wij soldaten van Odin.

De schrik zit er goed in. En zo niet, dan vast wel als ik jou nu vertel dat wij allebei ook zulke dood en verderf zaaiende schutters hadden kunnen zijn. Maar jij had geluk.
Jij bent niet seksueel misbruikt als kind. Ik wel.
Jij bent niet fysiek misbruikt op de basisschool. Ik wel.
Jij bent niet intellectueel misbruikt op de middelbare school. Ik wel.
Jij zou niet het idee hebben gehad, uit pure wanhoop tientallen mensen te vermoorden. Ik ook niet. Maar die schutter wel.

Want ik had ook geluk. Mijn gedrag was in beeld bij zorginstellingen. Zij waren bereid naar mij te luisteren. Hebben mij die driftbuien uit mijn hoofd gepraat. Mij aangezet tot vergeving. Probeer dat maar eens, als het enige gevoel dat je hebt angst is. Je de wereld waarin je leeft gemeen en verachtelijk vindt. Omdat je geloof in liefde, vriendschap en vertrouwen is afgepakt. Maar ik heb het toch gedaan. Want als je een ander zijn fouten niet vergeeft, zal je nooit innerlijke rust vinden.

De schutters, die dit jaar de krant hebben gehaald, hadden dat geluk niet. Bleven net als ik met hun angst en woede rondlopen. Zagen net als ik de wereld als gemeen en verachtelijk. Mijn leven was grondig vergald. Maar dat van hen totaal verknald.

En nu zeg jij dat er een hele groep mensen weg moet. De grenzen dicht moeten. We tegen hen ten strijde moeten. Omdat er welllicht eentje tussen zit die slechte bedoelingen heeft. Je wilt geld uitgeven aan een wapen, terwijl onze ouders ons gratis zintuigen en verstand hebben gegeven. Ik heb die gebruikt om met mijzelf in het reine te komen. Maar jij gebruikt die alleen maar om jouw vooroordelen bevestigd te zien. Alle waarheden, die niet in jouw plaatje passen, zie jij als leugen, bedoeld om mensen zoals jij in een kwaad daglicht te stellen.

Ik heb geluk. Na vele jaren van vernedering en zoeken naar antwoorden op vragen, mag ik nu eindelijk ervaren wat liefde, vriendschap en vertrouwen is. Maar het had ook anders kunnen lopen. Een schietpartij met dodelijke afloop. Want de schutter zat niet in die groep mensen, die jij liever kwijt dan rijk was en waarvoor jij de grenzen van jouw land liet sluiten.