Te oud of tóch te buitenlands?

Al iets meer dan een jaar werk ik bij een leuk adviesbureau als telefoniste/receptioniste. Helaas maak ik daar te weinig uren (max. 9 uur per week m.u.v. vakanties) waardoor ik genoodzaakt ben om te solliciteren naar een baan met meer uren. Mijn CV en sollicitatiebrieven heb ik al door verschillende mensen maar ook instanties onder de loep laten nemen.

Ik ga er eigenlijk altijd vanuit dat ik té oud ben. Maar ik ben natuurlijk helemaal niet oud! Ik ben 41 going on 42. Oké, oké, ik geef ook toe dat ik daarna zeg dat ik waarschijnlijk té oud ben om te solliciteren.

Maar waar ik eigenlijk nooit maar dan ook nooit vanuit ben gegaan is dat ik misschien wel "té buitenlands" ben?

Voor jouw informatie; ik ben geboren én getogen in Nederland. Oh ja, mijn kleurtje heb ik te danken aan mijn lieve ouders die allebei geboren zijn in Indonesië.

Terugkomend op "té buitenlands"….Er werd mij onlangs gevraagd of ik wellicht was afgewezen omdat ik een "pinda" ben. Mensen, geen paniek! Ik heb er zelf heel hard om moeten lachen en noem mijzelf soms ook pinda. (Ik moet nu nog harder lachen omdat een "pinda" nooit als echte pinda-stereotype wordt uitgebeeld)

Ben ik, anno 2016, dan zo naïef om te denken dat ik niet word gediscrimineerd om mijn kleur…om mijn achternaam. Iets waar ik -echt werkelijk waar- nog nooit bij stil gestaan.

Ik wil heel graag naïef zijn en blijven maar na een aantal gesprekken te hebben gehad over waarom ik nog steeds niet een andere baan heb, kan ik het niet loslaten maar het sluimert nu wel in mijn achterhoofd.

Maar voornamelijk blijf ik gewoon denken dat ik te oud ben…wat ik natuurlijk niet ben!