Pokémon go(ne)

Ik ben een beetje verdrietig. Teleurgesteld in mijn medemens.
Nu wil ik alles behalve zeikerig, klagend of mierenneukerig overkomen maar dat is dan the risk that I take, no?

Daar gaan we dan.
Op weg naar huis na een gezellige borrel proef ik een grimmige sfeer op straat. Onrustigheid. Er staan 3 jongens met jeugdpuistjes en gel stekels voor een dichte Action met telefoons in de hand. Er komt geen muziek uit, ze zijn niet met hun duimen bezig op het scherm en geen selfies aan het maken. Rechts van de jongens staat een stratenmaker in dezelfde positie.

Nu zeg ik je, de hele weg naar huis heb ik allemaal random groepjes mensen gezien. Sommigen staan met hun telefoon op de rand van een brug, anderen achter een prullenbak en een enkeling midden op het zebrapad terwijl er een auto langs wil. Waarom is het op maandagavond zo druk in de stad?

Po-ke-mon Go. Ik word er bang van. Niet op de ‘volgekalkte gezichten van de Douglas medewerksters op de foundation afdeling’ manier, maar meer een soort einde van de wereld gevoel. De nieuwe app brengt mensenmassa’s op de meest random plekken met zich mee, ongewenste bezoekjes op politiebureaus, ziekenhuizen en basisscholen.

Sinds de Pokemon go app die net 4 dagen uit is ben ik niet meer te houden. As we speak fantaseer ik over de Pokemon GONE app, die alle Charmanders en Pikachu’s afschiet met een machinegeweer.

Het einde is nabij. Zoals je normaal een romantische wandeling met je wederhelft zou maken word je nu wantrouwig over zijn motief. Wil hij nu de deur uit om Pokemon te vangen of..? (Ja, dat zijn dan weer de problemen waar ik me zorgen over maak terwijl er mensen overlijden in sloten, op snelwegen of van bruggen afvallen tijdens het vangen van de wezens)

Facebook notificaties, daar ben je een keer doorheen. Maar waar houdt dit op? Je blijft Pokemon vangen, arena’s veroveren en battelen. De hele wereld is tot je beschikking. Naast de hele zogenaamde ‘verbroedering’ die er nu plaats vindt (Ik voorspel eerder messensteken om een kleurverschil in teams) zijn de straten bevuild met nachtzombies, telefoonstaarders en worden de mensen om me heen asociale nerds die geen oog meer hebben voor de echte wereld.

Ik vond Pokemon ook te gek, maar kunnen we het niet houden bij de Plastic Pokeman ball die ik bij de Bart Smit kocht en elkander speels vangen terwijl we elkaar in de ogen kijken?