Lopend kladblok

‘Meid wat heb jij nou gedaan?!’ klonk het vol afgrijzen uit de mond van een oudere collega ‘Je lijkt wel een lopend kladblok!’ Dit was één van de vele reacties die ik kreeg op mijn tatoeage.

Na jaren ontwerpen was ik blij met mijn idee en ben ik op zoek gegaan naar een goede artiest, die had ik snel had gevonden. Binnen 3 weken kon ik al terecht. Een halve sleeve heb ik, van mijn pols tot mijn elleboog. Blijkbaar maakt dat mij een lopend kladblok. En ik ben er verschrikkelijk blij mee. Het is werkelijk perfect en ik voel me een stukje completer. Het is een stukje van mij. Daarom is het toch steeds wanneer mensen zoiets zeggen als mijn collega deed, een trap in je gezicht. Bijna schoot ik in de verdediging tot ik me realiseerde dat ik niet degene was die iets moest verdedigen.

Trots liet ik het zien aan mijn vader. Hij was geschrokken en vond het afschuwelijk, wat mij toch een beetje kwetste, hoewel ik zijn reactie had verwacht. Ik vroeg hem of hij wilde weten wat het precies was. (Voor de duidelijkheid, ik heb een tatoeage gerelateerd aan mijn favoriete boekenserie, Harry Potter. Een kronkelende slag rond een schild met diverse afbeeldingen daarin.) Ik vertelde hem kort wat het precies was, wat de kleine aspecten in het geheel representeerden in relatie tot de boeken. Hij luisterde en toen ik klaar was zei hij ‘Meisje, ik zou het nooit laten zetten, maar je hebt er goed over na gedacht en het is heel mooi gedaan. Ik ben trots op je’

Wat een beetje informatie al niet met een mens kan doen.

Het prikplaatje heeft mij niet crimineel gemaakt en ook ben ik er niet agressief van geworden. Tevens voel ik mij niet lelijk en ben ik niet bang dat ik er later lelijker van ga uitzien. Je gaat toch ook je kont niet weg laten halen omdat het er later lelijk uit gaat zien? Het heeft er juist voor gezorgd dat ik me completer voel. Wordt ik later afgewezen voor een baan door mijn tatoeage? Dat is mogelijk en dat weet ik. Wil je mijn kwaliteiten in je bedrijf, dan krijg je mij erbij.De tatoeage is een deel van mij. Wil je die niet, dan krijg je mij niet.

Mijn tatoeages maken mij completer en horen bij mij. Het maakt mij niet uit wat je ervan vind en ik minacht je heus niet . Ik ben niet agressiever, crimineler of lelijker dan eerst. Accepteer dat ik ‘een lopend kladblok’ wil zijn, dan accepteer ik het dat jij dat niet wilt.Ieder zijn keuzes, maar laten we in vredesnaam te allen tijde respect voor elkaar hebben.