Ik mis onwetendheid

Inmiddels heb ik de vijftig aangetikt en ik merk dat ik de laatste tijd vaker terug kijk op mijn leven. Was vroeger alles beter? Ik zou er de tijd voor moeten nemen om die vraag oprecht te kunnen beantwoorden. Vroeger hadden we geen sociale media. Zeker weten. We misten het niet eens. Overigens is dat laatste niet zo moeilijk als je toch niet weet wat je moet missen.

Wat hadden we wel? In de jaren zeventig bijvoorbeeld hadden we elkaar. Heel veel weekenden in het jaar kwamen alle opa’s, oma’s, ooms, tantes, neefjes, nichtjes, buurmannen, buurvrouwen, vriendjes en vriendinnetjes samen, zoals vaak het geval bij Indische families. De ouderen kookten de lekkerste gerechten, roddelden over alles en iedereen – ook over jou als je even de kamer verlaten had – en de kinderen speelden binnen, buiten, overal en nergens. Televisie kijken deed je bijna niet om de doodsimpele reden dat er overdag toch niks anders te zien was dan het testbeeld. In de avond was er dan wel eens een film die wij kinderen mochten zien. Zo’n film was een gebeurtenis op zich. Je keek er naar uit ook al vielen we halverwege in slaap omdat een hele dag ravotten er toch wel inhakte.
Wij kinderen hadden geen flauw benul wat er zich op de rest van de aarde afspeelde. Interesseerde ons ook geen lor. Onze ouders vernamen vrijwel al het wereldnieuws een dag later uit de krant en kleurden de berichten zelf in tijdens hun familiegesprekken. Soms nog later als het nieuws uit het andere eind van de wereld moest komen. Vers van de pers van een minuut geleden bestond niet. Ik verdraai de waarheid een klein beetje. Het acht uur journaal bestond toen ook al maar ook daar liep de actualiteit ver achter op de snelheid van onze huidige nieuwsgaring. Waren we vroeger gelukkiger dan nu? Ik denk in ieder geval niet ongelukkiger.

Vroeger hadden we wel iets dat we door de jaren heen zijn kwijtgeraakt. Onwetendheid! Dankzij onze onwetendheid hadden we een groots inbeeldingsvermogen. Met dit inbeeldingsvermogen droomden we ons zelf door de dag en hielden we vol dat echte ellende alleen aan de andere kant van de wereld voor kwam. Noem het kop in het zand maar het enige waar iedereen zich druk over maakte was hetgeen in de straat en misschien een straat verder gebeurde. Computers, tablets, internet, mobieltjes, sociale media of lichtsnelheid van het nieuws bestond niet. Onwetend van dit alles hadden we onze dromen en elkaar. Ik mis onwetendheid.