Het harde leven van een kamermeisje

Mensen zijn viespeuken. Althans; sommigen. Zit je nu te genieten van je ontbijtje, je lunch of een andere versnapering, dan adviseer ik je óf even te stoppen met eten, óf deze column te bewaren voor straks. Ik geef je namelijk een kijkje in de wereld van het kamermeisje. Een wereld vol vunzigheid.
Dotten haar in doucheputjes, spiegels en muren vol met uitgetuft tandpasta en vastgekleefde rochels in wastafels; het zijn dagelijkse taferelen in een hotel. Misschien zijn mensen zich er totaal niet van bewust, maar elke keer als ik zo’n kwak uitgespogen slijm te lijf ga vraag ik me af: laat je dit thuis ook altijd zitten?! Je zit dan wel in een hotel, maar dit had je bést even mogen wegspoelen!
Over wegspoelen gesproken: soms doe ik de klep van een wc-bril omhoog en ligt een bruine verrassing me vanuit de pot aan te gapen. Nou moet ik wel toegeven dat dat niet altijd de schuld is van de eigenaar, want soms spoelt de wc gewoon niet goed door. Behoorlijk shit is dat trouwens: als de drol zich zelfs niet laat wegdrukken door de wc-borstel, dan is het een kwestie van vissen. Hand in een plastic zakje, verstand op nul, en gaan.
Het toppunt van smerigheid werd bereikt toen er een groep Poolse werknemers op bezoek was. Ik liep door de gang en kon van een flinke afstand al ruiken dat bij één van hen de wodka niet helemaal goed gevallen was de avond ervoor. Mijn collega stond zijn ondergekotste beddengoed vol woede in vuilniszakken te proppen toen ik zijn hotelkamer binnenkwam. Op de vraag of alleen zijn bed er zo uitzag, wees ze naar de badkamer. Bij het zien van de vloer kreeg ik spontaan zin om een potje te gaan janken. Het was een ravage. O-ver-al lagen aangekoekte resten van zijn maaginhoud. Walgelijk, maar het móest schoon voor de volgende gasten. Met ingehouden adem trotseerde ik de bende, om te voorkomen dat alles zou vermengen met de chocolademelk en het croissantje dat ik een paar minuten ervoor naar binnen had gewerkt. Het kwam allemaal goed, maar na die tijd had ik wel de behoefte om in een bad vol ontsmettingsmiddel te springen.
Ik sluit af door iedereen een fijne vakantie te wensen. Durf je het na dit verhaal nog aan om deze zomer een hotelletje te boeken dan zou ik zeggen: maak zeker gebruik van onze diensten, maar doe héél soms een beetje alsof je thuis bent.