Herhalingen

Het leven bestaat uit een onbepaald aantal herhalingen en uit enkele onuitwisbare herinneringen. Bij sommigen van ons sleept het leven zich voort langs al die herhalingen, bij anderen springt het leven van beleving naar beleving. Nog erger wordt het als de geschiedenis zich ook nog eens blijft herhalen, en nog verschrikkelijker als we dat op TV ook gaan doen. Herhalingen na herhalingen blijven ons achtervolgen. Dan kun je zeggen dat de nieuwelingen dat nog niet hebben gezien, maar die kunnen toch een simpele dvd kopen of lenen of huren? Moeten wij allemaal dan naar die herhalingen blijven zitten kijken? In onze nieuwe woonbeleving? Of is het woonkamerbeleving? Of hebben wij het nu gewoon over televisiebeleving? Straks is er niets nieuws meer. Dan bestaat alles slechts uit herhalingen. Het nieuws is dat er nieuwe herhalingen zullen worden herhaald. En dan heb je daarnaast ook nog de vooruitblikken en wat er straks gaat gebeuren. Welke herhalingen van het nieuws eerst komen en welke morgen komen en welke volgende week opnieuw zullen worden uitgezonden. Sommige herhalingen zijn natuurlijk en beslist leuk om te zien, maar na teveel herhalingen kun je er toch echt niet meer om lachen. Je humorbeleving valt dan in herhaling en die beleving wordt dan minder sterk. Zoals je bemerkt wordt ook de woordbeleving anders: men zegt minder sterk in plaats van slap; minder goed in plaats van slecht. Op één van onze eigen ministeries in Den Haag is een persoon aangenomen die daar wat aan moet doen. De woordbeleving veranderen. Of was het de herhalingen te verminderen? Of ging het juist om de beleving van de herhaling. Het personage moet in ieder geval andere woorden vinden en soms een andere zinsopbouw. Zodat de minister niet in herhalingen valt. Tenminste, dat het niet meer opvalt dat zij of hij iets herhaalt omdat zij of hij andere woorden gebruikt. Of is dat altijd al zo? Wat is jouw herhalingsbeleving van afgelopen week?