FEESTEN & HERDENKEN

Dezer dagen waren er 2 belangrijke feestdagen met een allochtone achtergrond: het Keti Koti feest, de herdenking van de afschaffing van de slavernij, een belangrijke feestdag voor de Surinaamse en Caraibische gemeenschappen, en het Suikerfeest, belangrijk feest voor aanhangers van de Islam. Beide groepen roepen op om van deze feesten nationale feestdagen te maken. En volgens mij hebben ze daar een punt mee.

We vieren een hele reeks Christelijke feestdagen, terwijl de aanhang van het Christendom aanzienlijk is geslonken. Bovendien hebben we elke week al een vrije zondag, die ook samenhangt met het Christendom.

Verder hebben we nog een halfslachtige Bevrijdingsdag, dat wel gevierd wordt maar geen officiele jaarlijkse vrije dag is, hetgeen me behoorlijk steekt, want wat is er nu belangrijker om als land onze vrijheid en onafhankelijkheid te vieren?. Bovendien is Bevrijdingsdag naarmate de tijd voortschrijdt steeds minder goed te koppelen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar zou naar mijn mening een veel algemenere invulling moeten krijgen als ‘Dag van de Democratie’ of iets dergelijks, en dan natuurlijk ook een officiele feest- en vrije dag moeten worden.

Hemelvaart en 2e Pinksterdag zijn Christelijke feesten waarvan de betekenis buiten de kleine Christelijk kring nauwelijks meer bekend is, en zeker niet algemeen gevoeld wordt als een te vieren dag. Waarom zouden we die dagen niet kunnen laten vervallen als officiele publieke feestdagen, en in plaats daarvan de 1e juli (Keta Koti) en het Suikerfeest tot vrije feestdagen te maken?

Dan ontbreekt er nog een dag waarmee de humanisten en niet-gelovigen hun overtuiging extra glans zouden kunnen geven. Ik stel voor de geboortedatum van Erasmus (27 oktober) hiervoor te kiezen. En daar dan de 2e Paasdag of 2e Kerstdag voor in te leveren. Per saldo blijft het aantal vrije dagen dan ongeveer gelijk, dus de economie lijdt er niet onder.

Dan hadden we nog Veteranendag voor de beroepsmilitairen, waar al die dienstplichtigen van vroeger blijkbaar niet meetellen, dus daarom moest dat maar geen nationale feestdag worden. Verder is het binnenkort nog 15 augustus waarop de bevrijding van Indie wordt gevierd. Waarom zouden we dat niet kunnen combineren met de dodenherdenking van 4 mei en er een nationale herdenkingsdag van alle oorlogsslachtoffers van maken?

Het wordt hoog tijd onze feest – en herdenkingsdagen te moderniseren en bij de tijd te brengen!