Een appeltje voor de dorst

Ebru,

Ik heb medelijden met je. Ik heb medelijden met je omdat je vol zit met zoveel woede en haat. Ik heb medelijden met je omdat je uit je huis bent gepest en ik heb medelijden met je omdat je nog nooit, volgens jou, een leuke Marokkaan bent tegengekomen.
Dus speciaal voor jou beschrijf ik de leuke Marokkanen die tot mijn kennissenkring behoren om jouw leed wat te verzachten. Ik ken bijvoorbeeld Fatima. Een mooi meisje met een hoofddoek met wie ik de liefde voor de Spaanse taal deel. Ze draagt graag lippenstift en is niet vies van een wijntje op Koningsdag tussen de feestende mensen. Je kan mij niet wijs maken dat ze zich niet aanpast.

Ook volg ik graag Khalid, de coolste fotograaf die ik ken. Naast fotograaf vind ik hem ook wel een filosoof en met hem deel ik een andere liefde: de prachtige stad van Rotterdam. Khalid is een toffe jongen, van hem hoef je geen rare streken te verwachten zoals de avonturen waar jij werkelijk iedere column aan wijdt.

Oh en Imane mag ik niet vergeten; ook een mooie lieve dame met hoofddoekje. Ze is gek op haring en paardrijden en maakt fantastische foto’s van alles wat haar lief is. Ook al woont ze in een land waar mensen zoals jij in de krant kunnen zeggen dat ze haar haten omdat ze Marokkaans is – ze glimlacht altijd. Ze is echt het zonnetje in huis en is net zo goed Nederlandse als jij en ik zijn.
Als laatste wil ik graag de vele Marokkaanse leerlingen beschrijven die ik gedurende mijn docentschap in de afgelopen vijf jaren ben tegengekomen. Ik kan met gerust hart zeggen dat ik nooit onjuist door ze ben bejegend, in tegenstelling tot wat jij een keer in een van je columns schreef over een leraar die wat naar het hoofd geslingerd kreeg. Wederzijds respect is de sleutel tot een goede verstandhouding met leerlingen en dat is iets wat ik gelukkig nooit tekort gekomen ben.

Soms kom je een rotte appel tegen, dat is waar. Maar tussen die paar rotte appels zitten heel veel glimmende, mooie, lieve appels die allemaal deel zijn van ons kikkerlandje. Dus Ebru, ik vind het jammer dat je altijd door de zure appel heen moet bijten… Bij deze nodig ik je uit om een keer een bakkie te komen doen, mét een stukje appeltaart erbij. Welkom in Rotterdam!