De ommegang van de Heilige Dione

Vannacht schrok ik wakker. Een variatie op een terugkerende droom. Thema: ik zit op een schip op weg naar de Noordpool. Variatie: op een ijsberg staat een eenzame Dione met een microfoon. Dione de Graaff. Van de Avondetappe. Zij hoort mij niet, ik haar niet. Duiding: ik ben bang voor het zwarte gat na de Tour de France.

Voor de jonge lezers: dat is een sportwedstrijd die er op het eerste gezicht precies zo uitziet als de webcambeelden waarmee de Belgische televisiezender Canvas de lege uren vult. Variatie: af en toe rijdt er een peloton wielrenners door het beeld. Dat is omdat de maker van de Tour de France wacht totdat de fietsers tegen de grond gaan.

Overkomt dit een van de deelnemers niet of weinig, dan wint hij de wedstrijd en krijgt een gek shirt. Wie Frankrijk in drie weken doorkruist in de minste tijd, krijgt de gele trui. Dat is dit jaar een blanke Keniaan die continu naar de grond kijkt. Hij werd lang achtervolgd door een Nederlandse nerd, die fietst als een kip die graantjes pikt.

De renner die het vaakst voorin eindigt krijgt een groene trui, dit jaar gewonnen door een clown met een dikke kont die voor zijn plezier ook in de fietsritten door de bergen, die hij niet kan winnen, zijn best doet. Over clowns en bergen gesproken: wie het vaakst op een berg bovenkomt, krijgt een witte trui met rode bollen. Echt een shirt die zuigt!

De Nederlandse nerd is favoriet bij de presentator van het programma, dat uren duurt omdat de ritten 200 kilometer lang zijn en er tussendoor mensen op hun kokosnoot gaan. ‘Mollema pakt tijd op zijn concurrenten en dat is gunstig’, zegt hij dan, waarna iedereen weg zapt naar een andere zender. Meestal iets van Omroep Max, ‘We zijn er bijna’ ofzo.

‘s Avonds is er nog eens een programma dat, jonge vrienden, net zo lang duurt als (gaap) DWDD. Dan wordt het graantjes pikken nog eens nabesproken, door een mevrouw die drie weken lang ‘s ochtends om zes uur is opgestaan om naar weer een ander Frans stadje te rijden, daar een studio opbouwt met andere nerds, in de kou gaat zitten wachten tot de strafschoppen van het EK voorbij zijn, waarna zij op televisie mag om die kip te liken.

Anyways, voor een ieder wiens dromen onderuit gleden als wielrenners bij regen: deze dame heet Dione, en ze glimlacht zo eindeloos lang dat je alsnog blijft kijken; ook al is zij na drie weken schoorvoetende Mollemania zo moe dat zij steeds dezelfde vragen stelt, Moeder Dione smelt de ijsberg in je hart.