Brief

[email protected] 12 jul 2016

Lieve iedereen,

laat ik beginnen met zeggen dat ik blij ben dat het brieven schrijven weer terug is van weggeweest. Mailen is zo onpersoonlijk. Maar laat ik ook gelijk zeggen dat ik hoop dat dit de laatste brief is. De laatste brief aan asielzoekers of aan staatssecretarissen. De laatste openbare brief.

De wereld is een mooie plek. Het is statistisch gezien nog nooit zo veilig geweest in de wereld als nu. Dat is makkelijk gezegd vanuit hier, een land dat al zeventig jaar in vrede leeft. Daar ben ik me van bewust. Ik weet niet beter dan dat ik elke ochtend mijn deur uit stap met het gevoel dat het ergste dat mij die dag op mijn hoofd kan vallen een hagelbui is. Dat maakt mij een intens gelukkig mens. En natuurlijk baal ik ook als ik met schone sokken de natte badkamer in stap. Natuurlijk vloek ik even als de pindakaas op is. Maar erger gaat het niet worden.

Ik gun het iedereen. Ik gun het mijn ergste vijand en mijn dierbaarste vriend. Ik gun het elk kind en elke man die in oorlog leeft. Ik gun het iedere vrouw, uit welk land dan ook. Ik gun iedereen een hagelbui en een lege pot pindakaas. Ik gun iedereen die het risico loopt op de dood een toekomst. Maar ik gun ook iedere Nederlander zijn eigen woord. Ik gun iedere bezorgde burger zijn eigen stem.

Maar waarom zouden wij met fakkels door de straten moeten lopen? Wij? Dat land van tolerantie? En waarom zouden wij iedereen op moeten vangen? Waarom zouden wij mensen hun geluk moeten ontnemen? Uiteindelijk zoekt iedereen geluk. Waarom zouden wij brieven moeten sturen naar asielzoekers? Waarom zouden wij brieven moeten sturen naar een staatssecretaris?

Tot slot nog even dit. Ik schrijf geen brief van rechts. Ik schrijf geen brief van links. Ik schrijf deze brief als laatste aan iedereen die een hart heeft. Pak een pen. Pak je laptop. Pak je tablet. Schrijf op wat jij zoekt. Schrijf je geluk, je liefde, je hoop. Schrijf over de wereld en wat jij wil dat jouw kinderen en hun kinderen aantreffen als ze later groot zijn. Laat hem niet lezen. Aan niemand. We hebben al genoeg brieven die iedereen moet lezen. Maar doe er alles aan om dat te doen wat in je brief staat.

Stop hem goed weg en open hem pas 15 jaar na vandaag. De wereld die je hoopte en de wereld die er dan voor je ligt, hoe ver liggen ze uit elkaar?

Een brief aan jezelf, meer brieven hebben we niet nodig.

Met vriendelijke groeten,

Kalle