Bedrogen door Woede

Filosofe Stine Jensen onderzocht onlangs in ‘Dus ik ben…woedend’ hoe woede bij haar en bij anderen een rol speelt. Stine is alles behalve temparementvol, dus de Spanjaarden die hun kwaadheid omzetten in dans, zang, spelletjes en vrolijke demonstraties vond ze uiterst fascinerend.
Helaas kunnen de meeste mensen hun woede niet transformeren in een flamencodans.
Ook bij mij, een juffrouw wiens wortels bij de Middellandse Zee liggen, gaan gevoelens gepaard met temparament. Op liefdesgebied is dit prettig (als ik mijn man moet geloven), maar als ik furieus ben is het wat minder aangenaam (arme man). Waar ik hoe dan ook heilig in geloof is dat expressie van levensbelang is, net zoals eten en drinken.
Het afgelopen jaar werd de situatie in mijn vaderland Turkije in rap tempo grimmiger en ik werd boos. HEEL boos. Hierdoor werd ik getest in mijn omgang met woede. Wanneer het onderwerp in privékringen ter sprake kwam, ging ik steeds luider en feller praten. Op een gegeven moment werd ik er op aangesproken door mijn man. “Mensen luisteren niet graag naar boze mensen”, zei hij. Woede is lelijk, impliceerde hij hiermee, zelfs als er een goede reden voor is.
Hoewel mijn man zich nu ook steeds kwader maakt door recente incidenten, ben ik milder geworden in mijn uitlatingen. Op dit moment worden er burgers die een ander geloof of partij aanhangen, journalisten, academici, en meer linksgeoriënteerde groepen kwaad aangedaan, maar het onrecht wordt niet erkend door de meerderheid van de bevolking. Die meerderheid handelt nu vanuit woede en wraak. Ik vind het hypocriet om te denken dat het gezond is wanneer ik woedend ben, maar niet wanneer mijn politieke tegenstanders dat zijn.
Daarom ben ik afgeknapt op woede. Woede als burger brengt weinig teweeg. Wat ik logischerwijs van politici mag verwachten, ook van degene die niet mijn stem krijgen, is dat zij op een ethische manier de kwaadheid van burgers kunnen transformeren in een dialoog, saamhorigheid en vergiffenis. Dit staat in schril contrast met de woede-uitbarstingen van degene die momenteel in Turkije met de scepter zwaaien en op de meest onredelijke manier groepen stigmatiseren, bestraffen en in het ergste geval gewelddadig aanpakken.
Nee, WOEDE, ik ben even klaar met jou. Kun je vragen of REDE alsjeblieft zijn gezicht weer in het debat kan laten zien?