5 Uur Show

Vreemd, gisteravond dacht ik opeens weer aan de 5 Uur Show. Het was helemaal niet echt een moment om te denken aan de 5 Uur Show. Een warme zomeravond, een ondergaande zon, rode strepen aan een nog lichtblauwe hemel, en op de terrassen in de stad was het ongetwijfeld druk. Maar daar was ik niet. Ik was niet op de terrassen in de stad. Ik lag op mijn bed, in mijn flatje aan de rand van Utrecht, op tweeëntwintig hoog, een beetje door het open raam naar buiten te staren en te denken aan die goeie ouwe 5 Uur Show.

De 5 Uur Show werd gedurende bijna de hele jaren negentig elke werkdag van vijf tot zes ‘s middags uitgezonden op RTL4. Presentatoren van het programma waren Viola Holt en Catherine Keyl, en toen Catharine Keyl een eigen talkshow kreeg werd zij vervangen door Myrna Goossen. Myrna werd na een paar seizoenen te licht bevonden voor het licht verteerbare middagmagazine -of zou ze misschien juist een intellectueel zwaargewicht zijn geweest en daarom ongeschikt- en vervangen door Maya Eksteen.

Dat was nog wat, in die zomer van 1997. De pagina Privé van de Telegraaf, die ik op het balkon van een vakantieappartementje aan het zwembad op Mallorca las, stond er bol van. Myrna ontslagen, Maya die haar plek innam. Later die zomer zou prinses Diana om het leven komen in Parijs, maar dat wisten we toen nog niet. We waren bezig met Maya en Myrna. Lazen een groot interview met Maya, waarin we leerden dat de presentatrice zeer open communiceerde met haar kinderen. Haar oudste zoon, of dochter, dat weet ik niet meer, was onderaan een berg tijdens een vakantie verwekt en dat hadden ze het kind gewoon verteld.

Wat een nutteloze betonnen brij aan feiten zit er toch in mijn hoofd. En waarom kwamen Viola en Catherine en Maya en haar verwekking juist gisteravond bij me naar boven borrelen? Waarschijnlijk door de zoveelste dramatische nieuwsgebeurtenis in deze roerige eenentwintigste eeuw. Ik heb heimwee naar de jaren negentig. Gelukkig komt de 5 Uur Show binnenkort na twee decennia afwezigheid weer terug op RTL4. Maar zo gezellig als vroeger zal het vast niet meer worden. Gelukkig bestaat er Youtube. Dat hadden we trouwens niet in de jaren negentig. Youtube is een troost van God.