Waar is Walt

Van het wereldnieuws herinner ik mij doorgaans alleen de randzaken. Ik weet niet precies wat het is, escapisme of levenservaring. Ik denk het eerste. Zo dacht ik vandaag aan Orlando, een stad die ontworpen moest zijn door Walt Disney. Een man die fantastisch kon tekenen, toen hij nog leefde. Ooit moest ik een dag stukmaken in Orlando, omdat mijn vliegtuig nog niet vertrok.

Toen mijn prachtige dochter nog niet leefde was ik erg goed in het stukmaken van leegte. Op de camping in Orlando waren minikrokodillen. Beloofd althans. De beloofde supermarkt bleek een apotheek met een drive-in, een gebouw zo nietszeggend dat ze er net zo goed bijbels zouden kunnen verkopen, of hoeden voor Prinses Laurentien.

Na uren dwalen over lege dreven met gifgroene verkeersborden, door lege wijken met huizen als identieke bruidstaarten, vond ik een bioscoop. Die ging nog lang niet open, maar je kon er alvast een kaartje kopen. Dat deed de enige klant van de dag, een zwaarlijvige man in een scootmobiel, die twee gratis popcorn eiste in plaats van één.

Daarna, vriendjes en vriendinnetjes, naar een echte Amerikaanse shopping mall. Dáár zat iedereen dus, terwijl het buiten 20 graden was. In het winkelcentrum vond ik voor 7,99 dollar een soort Beatles-biografie, waarin dag voor dag wordt beschreven wat de Fab Four tussen 1962 en 1970 allemaal deden. Goedgekeurd door Paul McCartney, dat boek.

Ach Orlando, mijmer ik vanuit mijn leunstoel. Ik loop naar de kast en pak het Beatles-boek er nog eens uit. Op de kop af 50 jaar geleden zat ‘Macca’ in zijn eentje in de studio, lees ik. Ringo had zich weer eens verslapen zeker, John moest luiers verschonen en George mediteren. Paul werkte aan ‘Tomorrow Never Knows’, het eerste triphop-nummer aller tijden.

Met zijn elektrische gitaar imiteerde hij het geluid van meeuwen, dat ook echt zo klinkt op de plaat, het meesterwerk ‘Revolver’. In de winkels ligt net de single ‘Paperback Writer’, die niet eens op ‘Revolver’ terechtkwam. 50 jaar later staat Paul McCartney op Pinkpop, als één van de weinige Beatles die nog leeft. Hij balt zijn vuist naar het publiek, en zegt: ‘Zin om te feesten?’