Vinkevlek

Aangenaam, ik ben Blinde Vink. Ik ben geen zangvogel, want dat blieven mensen niet. Ik ben (tot mootjes) gehakt; gemalen dierenvlees. Een vogel is natuurlijk net zo goed een dier, net als een cavia of golden retriever, maar mensen maken onderscheid. Dat is nu eenmaal de realiteit.

Overigens ‘ben’ ik natuurlijk, godzijdank, niet meer. Ik was een varken of paard of gorilla of een mengeling van dat alles, geen idee. Op een bord is de associatie met dieren ver te zoeken. Net zoals dat melk uit een pak niet van een lieve koe komt of dat ene lekkere kaasje niet van die ene grappige geit. Mensen hebben naast een blinde vink, ook een blinde vlek op hun bord of in hun kopje.

Dat is geen verwijt of oordeel. Dat heeft geen zin en werkt averechts. Mensen schieten in de verdediging, want toegeven dat je iets doet wat niet ethisch is, doe je liever niet. Al geef je het wel toe, dan is het te lastig om je gedrag te laten aansluiten op je geweten, want die gehaktbal ruikt zo lekker en de omgeving, zoals de supermarkt, bevestigt steeds dat het wel oké is om mijn soortgenoten te eten.

Ook al weet je dat er een heel proces is voorafgegaan voordat het dier aantrekkelijk werd om te eten (of krijg je wel honger van Bella in de stal?), je bent er aan gewend. Een medemens eten is niet gebruikelijk, dus dat is not done. Vlees of kaas eten is deel van jouw leven en mensen houden niet van verandering.

Mijn Georgische worstenvrienden waren daar weer eens duidelijk getuige van. Zij, dienend als wapen, vielen een veganistisch eettentje binnen, want hoe durfden die veganisten zomaar veganistisch te eten? Nadat mijn vrienden demonstratief waren opgegeten en de vuisten weer vrij waren, werden veganisten aangevallen. Mensen kunnen praten en dan krijg je dit?

De tegenaanval inzetten, haalt niets uit. Niemand weet alles en samen weet je meer. Alleseters, flexitariërs, vegetariërs en veganisten… Ik, als ex-dier, ben natuurlijk niet pro vleeseters, want wie is wel pro zijn eigen moordenaar? Ik probeer alleen te zoeken naar wat wel werkt. Voor mij is het te laat, maar er zijn nog vele soortgenoten te redden. Ieder gered dier is er één, zoals ook ieder mens telt.

Actief en constructief zijn, in tegenstelling tot passief en destructief, is mijn advies voor de mens. Uit belang voor de dieren, de planeet EN voor henzelf. Succes met zoeken.

Moge ik en Harambe nu rusten in vrede.