Shophoppen

Al tien minuten tuurt je vrouw met een holle blik naar haar geopende kledingkast. Je vrees dat er een neuraal defect is opgetreden neemt zienderogen toe. Plots ontwaakt ze uit haar trance. ‘Ik heb niets om aan te trekken’ verzucht ze. In jouw ogen doet haar kledingbestand niet onder voor een regionaal bevoorradingscentrum van C&A, maar je bent een man en zult dat wel nooit begrijpen; geshopt moet er worden en snel een beetje.

Je wenst haar veel winkelplezier toe en maakt je op voor een heerlijk middagje doelloos internetten onder het genot van je natje en je droogje. Al snel blijkt echter dat het de bedoeling is dat je meegaat. Als je je hardop afvraagt waarom dat nodig is terwijl je — je citeert — toch geen verstand hebt van kleding, toont vrouwlief zich onverbiddelijk en geeft te kennen dat jouw aanwezigheid essentieel is voor haar besluitvorming.

Niet veel later sta je wortel te schieten in één van de vele kledingwinkels in de binnenstad van Ergermedodewaard, terwijl vrouwlief op haar gemak door de kledingrekken bladert alsof het glossy tijdschriften betreft. Al snel slaat de vermoeidheid toe en word je geplaagd door pijntjes in je rug en je benen. Stoelen zouden geen overbodige luxe zijn, maar omdat alle mannen geacht worden te beschikken over de lichamelijke conditie van Arie Boomsma, is daar niet in voorzien.

Na drie kwartier heeft vrouwlief alle rekken uit. Met een bescheiden opbrengst van vijftien kledingstukken begeef je je naar een willekeurige paskamer. Na een vergeefse poging om de boel op te hangen aan de twee kledinghaakjes die het hokje rijk is, schuift vrouwlief het gordijntje dicht en begint zich te ontkleden. Stiekem gluur je over de gordijnrail in de hoop een glimp van haar borsten op te vangen, maar een vernietigende blik attendeert je erop dat voyeurisme niet op prijs wordt gesteld.

Er volgt een persoonlijke modeshow waarin allerlei creaties de revue passeren. Man zijnde beoordeel je de truitjes op de diepte van het decolleté en de broeken op de mate van strakheid rondom de billen. Het doet er allemaal niet toe, want je hebt geen inspraak in de uiteindelijke keuze. Mannen hebben immers toch geen verstand van kleding.

Uiteindelijk weet geen van de kledingstukken door de ballotage te komen. Je ontberingen zijn voor niets geweest en jullie verlaten onverrichter zake het pand. Op naar de volgende winkel, waar alles weer van voren af aan begint.