Regen op de maandagavond

Ik hoop dat ik over een tijdje
Op de tijden die wij samen hadden
Met een grote glimlach terug kan kijken
Dat ik alle momenten en al het geluk
In een kartonnen doos kan vouwen
Om voor altijd te bewaren
Zodat het op koude dagen
Me kan verwarmen als de ochtendzon

Ik hoop dat ik over een tijdje
Weer gewoon kan ademen
Als ik denk aan ons samen op de bank
En andere dingen kan gaan voelen
Dan verslagenheid en verdriet
Onze momenten op mijn kamervloer
Ons geluk in de scherven van het raam
Met mij in het midden

Ik hoop dat ik over een tijdje
Je niet meer overal hoop te zien
Dat ik je stem niet meer nodig heb
Om de eenzaamheid te verdrijven
Een nacht slaap zonder een wirwar
Van stekende pijn te voelen en door
De verwarring wakker te worden gekust
Misschien over een tijdje