Open brief aan Ebru Umar

Dag Ebru, in je zoveelste interessante column van 31 mei las ik dat je mensen met een dubbele nationaliteit kortzichtig vindt. Enkel en alleen maar omdat ze zich, volgens jou, ONterecht gediscrimineerd voelen in het o zo perfecte Nederland. Echter is de enige persoon die in jouw hele column kortzichtig is, jijzelf. Ja, jij, wakker worden dus. Je schrijft dat geen land zo open staat voor de vreemdeling als Nederland. Heel fijn voor je dat je nooit gediscrimineerd bent, maar dat betekent niet dat discriminatie niet bestaat in Nederland. Als 12-jarige werd mij op de katholieke middelbare school waar ik toentertijd op zat meteen duidelijk gemaakt dat ik maar moest vergeten waar ik vandaan kwam, ik was immers in Nederland. ‘De ketting die je om hebt, we weten dat dat een symbool is van een islamitische organisatie, leerlingen voelen zich geïntimideerd door je.’ Ik, een atheïst, lid van een islamitische organisatie? Leuk geprobeerd. Aan je vele columns te lezen, vergeet ook jij als menig Nederlander dat niet elke allochtoon een moslim is. Mocht je trouwens nieuwsgierig zijn naar de ketting die ik droeg, dat was en is nog steeds de twee-koppige Albanese adelaar. Het is mijn identiteit. ‘Als je het nog één keer over Kosovo hebt, moeten we je van school weghalen’, werd mij gezegd in de tweede klas. Dus ging ik zelf maar weg. Sinds mijn tweede levensjaar ben ik in Nederland. Iedere dag ben ik Nederland oprecht dankbaar voor alle kansen die ze mij geboden heeft en blijft bieden. Maar is het dan erg als ik in dit o zo vrije land aangeef meerdere keren afgekeurd te zijn op mijn naam? Dit wordt mij harstikke duidelijk gemaakt wanneer ik de zoveelste afwijzing lees met ‘beste heer Duraku’. Hadden ze mijn goedgevulde cv gelezen, hadden ze ook aan mijn pasfoto kunnen zien dat ik toch echt duidelijk een vrouw ben. Over een paar weken hoop ik mijn bachelor of Laws in ontvangst te mogen nemen. Naast mijn drukke rechtenstudie doe ik ook vrijwilligerswerk en doe ik verder alles wat een ‘echte’ Nederlander ook doet: gewoon z’n ding. Tekortkomingen? Alles behalve. In tegenstelling tot jou, zie ik mijn afkomst als een verrijking. Ik ben er trots op een allochtoon te zijn en walg van allochtonen die hun afkomst verloochenen, enkel om in het plaatje te passen dat men van je verwacht hier. Ik ben een Albanese-Nederlander, of Nederlandse-Albanees, wat jij wilt. Oh, en dan nog iets: mocht je het gemist hebben, een heuse moslim is burgemeester van Londen! Heftig, of niet?!