Onbereikbaarheid

In de tijd dat ik nog op de basisschool zat, waren er nog geen computers of mobiele telefoons. Voor elke vorm van communicatie was je aangewezen op elkaar. Voor elke vorm van nieuws, las je de krant, moest je wachten op het journaal of je kon kijken op teletekst. Elkaar bellen kon wel, maar het was heel normaal als iemand even een tijdje niet bereikbaar was. Als je op vakantie ging gaf je een telefoonnummer van de verblijfsaccommodatie aan de buren of een bekende, voor het geval er iets aan de hand was. Als je onderweg pech kreeg, was je aangewezen op de praatpaal en als je in de bewoonde wereld was, sprak je gewoon iemand aan en deze hielp je dan verder. Als je ergens naar toe ging, nam je het fototoestel mee en bracht je nadien het rolletje naar de fotograaf om een week later het moment nogmaals met de ontwikkelde foto’s her te beleven. Een film keek je in de bioscoop of je huurde een videoband bij de videotheek. Muziek nam je op van de radio op cassettebandjes. Het was anders.

Mijn eerste liefde heb ik nooit gezien. Ik zat op de basisschool en we kregen een opdracht. Er was een systeem bedacht waar we een brief gingen schrijven aan iemand anders in het land. Het systeem koppelde je aan een persoon en je werd elkaars penvriend. Ik weet het nog goed, ik werd gekoppeld aan Talitha Babukhan. Een meisje uit Rotterdam. We hebben elkaar een aantal brieven gestuurd en het gevoel dat ik daarbij had, kwam heel dicht bij verliefdheid. Elke keer als ik iets schreef en vragen bedacht om aan haar te stellen, kreeg ik kriebels in mijn buik. Talitha was mijn eerste liefde. De inhoud van de brieven die ik haar stuurde en die ik van haar terugkreeg weet ik echt niet meer, maar wat was het leuk. De romantiek spatte er vanaf.

Door de jaren heen is die romantiek verdwenen. Begrijp me goed, ik ben stapel verliefd op mijn vrouw en zo monogaam als een zwaan, dus op die manier is er voor Talitha geen plaats meer in mijn leven. Wat ik bedoel is dat de romantiek van het niet bereikbaar zijn of het onbereikbare verdwenen is. Terwijl ik dit schrijf is mijn mobiele telefoon drie keer over gegaan en heb ik zes nieuwe berichten in mijn postvak. En nee, ik kan mijn werk niet meer uitvoeren als Wifi wordt verboden, maar wat zou het toch heerlijk zijn om even terug te kunnen in de tijd van toen.

(Beste Talitha, mocht je dit lezen, zou je dan uitsluitend willen reageren met een brief in een envelop? Dan laten we dat kleine beetje onbereikbare romantiek van vroeger)