Onbegrip

Staw 15 jun 2016

Toen ik een jaar of vier was sliep ik heel slecht. De reden hiervoor was de angst dat monsters mij kwamen ontvoeren. Ik wist dan wel niet precies hoe monsters eruit zagen. Ik kende ze van de TV en van verhaaltjes. Mijn gedachte was dat ze donker en groot waren, met enge vormen en uitsteeksels. Het nare aan monsters is dat ze heel stil komen aansluipen en je mee kunnen nemen zonder dat iemand het merkt. Als ze niet onder mijn bed zaten dan moesten ze wel in de kast verstopt zijn.

Dat mijn rationeel vermogen zich ontwikkelde naar een ander stadium van angst was te verwachten. Deze angst is misschien wel de heftigste van allemaal. Namelijk het verlies van anderen. Het kwijtraken van anderen staat voor mij op nummer één. Het liefst krijg ik een verklaring voor elke gebeurtenis in de wereld. Een simpele waarom. Helaas zit de wereld niet zo in elkaar.

Amerika is wereldwijd een voorbeeld met incidenten die vragen oproepen. Door de jaren heen zijn er meerdere massamoorden geweest. Op middelbare scholen, bioscopen, clubs en in de kinderopvang. Ondanks al deze incidenten heeft het wapenbezit nooit ter discussie gestaan. Nooit zo erg dat er iets aan veranderd hoefde te worden. De voorstanders zeggen dat een slecht persoon met een wapen kan worden bestreden door een goed persoon met een wapen.

Ik lees nog een laatste keer de smsjes van Eddie naar zijn moeder. Eddie was een persoon net als jij en ik. Hij smste naar zijn moeder dat hij op de WC zat van nachtclub Pulse. Eddie was bang want hij wist dat hij binnen enkele minuten zou worden vermoord door een persoon die een wapen had en niet van homoseksuelen hield. Eddie zijn angst zal alleen nooit meer worden weggenomen. En de verklaring? Iemand hield niet van homoseksuelen.

Toen ik klein was waren monsters mijn grootste angst. De grote enge wezens die me kwamen halen en niet meer terug zouden brengen. Een jaar of twintig later weet ik dat mijn monsters er niet zo uitzien als dat ik vermoedde. Ik weet niet eens voor welke soort monsters ik meer bang ben. Voor de soort die mensen vermoorden voor hun plezier of de monsters die de daad van iemand achteraf toejuichen. Één ding weet ik wel zeker. Ik ben in al die jaren niet minder bang geworden.