NS spoort je aan !

Laatst was ik bezig met het overstappen van perron naar perron, Ik slenterde naar de beoogde trein om in te stappen tot plots het fluitje van de conducteur klonk en ik net te laat was. Eigen schuld dacht ik bij mezelf door het slakkengangetje waarmee ik me voortbewoog. Zo kwam ik er achter dat er nieuwe regels zijn bij het vertrekken van de treinen, het fluitje van de conducteur betekent
(TE LAAT!).

Rennen helpt niet en rennies ook niet trouwens…
Dus vervoegde ik mij naar de dichts bijzijnde kiosk om mijn verdriet weg te werken met een vette hap en een blikje cola waardoor het boeren nog maar moeilijk te onderdrukken was…

Gelukkig had ik alle tijd van de wereld en kon ik fluitend mijn weg vervolgen,
Precies op tijd zoals ik van NS gewend ben vervolgde ik mijn reis in een heerlijke zetel van mijn favoriete intercity (verkooppraatje hihi…). In werkelijkheid geraakte ik in een overvolle spitstrein en schuddebuikend hobbelde mijn reis piepend en krakend verder.

Na het voorval met het fluitje overdacht te hebben zag ik in mijn verbeelding allerlei oudjes struikelend tussen trein en spoor proberen (tegen beter weten in) het fluitje van de conducteur voor te zijn en halsbrekende toeren uithalen.
Daarom lijkt het mij beter om door een duidelijke maar o zo zwoele stem opgeroepen te worden, die mij tot instappen maant. En omdat ik er zo van genoten heb, zou dit nogmaals herhaald mogen worden.
En 15 seconden voor vertrek volgt een strenge oproep en start de countdown Als bij een raketlancering naar de maan… TEN!.. NINE.. EIGHT.. SEVEN.. enz… totdat met een knal de deuren onverbiddelijk dichtknallen…

(GEWELDIG om mee te maken lijkt me)

Het hele probleem van te laat vertrekkende treinen behoort dan tot het verleden en ik schaam me niet meer om te reizen met mijn startrek-koffertje met netjes gevouwen onderbroekjes…

“May de force be with you NS”
Je kunt er een Zwitsers mes op gelijk zetten dan.

Ik ben en blijf een dromer maar een beetje humor en af en toe een gezellig/interessant gesprekje met mede passagiers is altijd meegenomen. Terwijl een stukje rust en even afschakelen ook niet verkeerd is in dit wespennest van bedrijvigheid dat de maatschappij heet.

Ik ben een tevreden mens die geniet van het reizen met de trein en zich steeds weer vergaapt aan het landschap dat aan hem voorbij trekt en smult van de diversiteit aan mensen die je tegenkomt tijdens zo’n reis.

Ik wens u allen nog een prettige reis en veilig weer thuis