Motor

Ik wil iets opbiechten. In ons zondagse bloedfanatieke peloton van hobby wielrenners maken wij gebruik van een motor. Zo! Dat is eruit en ik voel mij er niet meer schuldig over. Heel Nederland doet het namelijk.

Wij wielrenners krijgen de schuld en worden met de nek aangekeken, maar overal waar ik met mijn racefietsje kom, zie ik van die enorme batterijen op bagagedragers. Afgelopen jaar zijn er 280.000 van die halve brommers verkocht. Moest je vroeger wel echt chronisch in de kreukels liggen om je op een SpartaMet te laten zien, nu schaamt niemand zich meer op een e-bike. Die motor van ons is alleen geen kist met elektriciteit of een motortje in het frame. Hij is van vlees en bloed.

Vorige maand vierden we als fietsmaten zijn verjaardag. Ik schitterde door afwezigheid, maar wat ik uit betrouwbare bron heb vernomen werd voor één avond de grondwet van de wielrenner overtreden. Het bier vloeide meer dan rijkelijk en er werd die avond meer zwartgeblakerd vlees naar binnen gewerkt dan de meesten normaal in een maand aankunnen.

Onze motor is een diesel. Voor minder dan twee uurtjes werken in het peloton komt hij zijn bed of ligstoel niet uit. Pas na een uur of drie word hij warm. Als het hem te langzaam gaat tuft hij ons voorbij. Gaat het harder dan 40 k/m per uur, dan blikt of bloost deze diesel niet. Betrouwbaarder dan deze worden ze niet meer gemaakt. Met vlag en wimpel door de APK zeg maar.

Als wij zondagochtend met een kilometer of honderd op de teller verlangen naar een warme douche en een kop koffie, begint zijn dag pas. Als iedereen naar huis is gebracht maakt hij nog een extra lus. Rust roest is zijn motto. Of onze diesel een winnaar is weet ik niet, maar hij is in ieder geval een meesterknecht die blijft gaan als ik het zwaar heb. Onmisbaar in ons peloton.

Niks bijzonders in de wereld van wielrennen. Toch? Echt wel. Zelf trap ik, nog net geen veertiger, redelijk door. Onze motor is 30 jaar ouder dan ik. Het feestje was dus voor zijn 70e verjaardag. Dat is voor mij meer dan bijzonder.

Fred, onder het motto ‘beter laat dan nooit’ , nog van harte! Ik hoop dat je nog lang onze motor bent en er nog vaak extra lusjes volgen. Zelf teken ik er nu direct voor om over dertig jaar nog zo te koersen. Zonder batterij achterop!