Laten we dansen

Luit Bakker 14 jun 2016

Ik zit aan het homomonument boven een zee van kaarsjes en ik schiet vol. Vol van tranen. Honderd mannen die op mannen vielen of op een plek waren waar dat vrijelijk mag bestaan. Waar een man binnen kwam en met koude kogels warme dansende lichamen tot stilte bracht. Al die lichtjes onder me staan voor medeleven, voor levens die nu niet meer zijn. Daarvoor dansen ze nu.

Naast mij knielt een stel, hij kust hem op de lippen voordat ze hun kaarsje aansteken en neerzetten. Ze huilen, ze troosten elkaar. En op eens voel ik me teveel. Ik zit hier omdat ik zelf op vrouwen val, omdat het me in mijn hart treft. Waarom komt het nu zo dichtbij, waarom heb ik geen kaarsje gebrand voor de aanslag in Parijs. Ik voel me verward, boos en alleen. Ik voel me machteloos, maar mijn tranen zijn oprecht.

Ik kijk om me heen en zie mensen staan. Geroerd, in gedachten verzonken en ik besef me dat niet iedereen hier op dezelfde sekse valt. En dan besef ik me dat ik hier niet alleen zit omdat ik op vrouwen val. Ik zit hier niet omdat ik het erger vind dat homo’s door zulke daden van haat sterven. Ik zit hier omdat ik mens ben en vind dat er onmenselijke dingen gebeuren in de wereld. En dan vallen mijn tranen voor iedereen die ik niet meer zal ontmoeten. Ik denk aan alle lichamen in de zee, in de lucht, aan de lichamen die wouden dansen, die zorgeloos hun avond met hun geliefden wouden doorbrengen en niet wisten wat er zou komen. En het raakt me diep. En opeens voel ik me geen hypocriet meer, maar voel ik me een mens dat kan voelen. En daardoor voel ik me even niet alleen, daar aan de voet van die zee van warmte.

En ik sterk me met het idee dat deze daden van haat en geweld nooit hun doel zullen raken. Want de liefde is sterker. Want ons hart bonst. En wij zijn warmer dan alle kou in de wereld. En samen maken we een schild, door voor hen door te leven met alles waar we in geloven. Door te zwemmen, vliegen, dansen, lachen en lief te hebben.
Ik sluit mijn ogen voor heel even en ik neem me voor snel zorgeloos te gaan dansen met de mensen die ik lief heb.