Laakkwartier Exit (Lexit)

Laakkwartier, Den Haag, Islamitische Staat (niet te verwarren met IS, de terroristen groep die stennis aan het schoppen is in Syria).
Het zal niet als een verrassing komen dat Nederlanders (je weet wat ik bedoel) een minderheid zijn in het kleine staatje dat zich bevind in de stad Den Haag. In de twee jaar dat ik nu Laakkwartier als huis kan noemen kan ik met zekerheid zeggen dat ik het aantal Nederlanders op één hand kan tellen. Nu is dat op zich natuurlijk helemaal geen probleem. Persoonlijk ben ik meerdere malen voor langdurige periodes in het Midden Oosten geweest en de mensen daar zijn ontvankelijk, vriendelijk en respectvol. Kwaliteiten die de bewoners van het Laakkwartier toch zeker zullen hebben meegenomen toen ze hier heen verhuisden uit hun respectievelijke landen. Inderdaad, je hebt gelijk, dat was sarcasme. Als immigrant, wonende tussen de vele culturen die dit staatje rijk is, is er altijd één bevolkingsgroep geweest die me een onveilig gevoel geven. Laat me ten eerste duidelijk melden dat ik geen racist ben. Huidskleur, geloof, herkomst, dit zijn allemaal termen die geen invloed op mij hebben. Het feit dat de moslim bevolking, wonende in het Laakkwartier, een neiging hebben om dreigende opmerkingen te maken is puur en alleen een aspect van de mensen wonende in het Laakkwartier. Om dit argument kracht te verlenen zal ik één, van de vele, aanvaringen vertellen. Het begon op een voetpad. Ik liep aan mijn kant, zoals ik gewend was te doen in mijn thuisland. In tegenovergestelde richting kwamen twee vrouwen van het Islamitische geloof aan (te zien aan de hoofddoeken die ze droegen) en één van deze vrouwen liep aan de verkeerde kant van het voetpad. Nu liep ik rustig door in de veronderstelling dat ik aan de juiste kant liep en verwachte dat ze me misschien niet gezien had en snel naar de andere kant zou gaan. Dit was valse hoop. Op het laatste moment probeerde ze me te ontwijken maar het was net te laat en onze schouders raakten elkaar aan. Wat volgde was een explosie (de figuurlijke uiteraard, de mevrouw was geen terrorist) aan bedreigingen. Ik, als gast in haar kleine landje, had van het pad af moeten gaan en netjes op de weg moeten lopen. Ze vervolgde haar verhaal hoe respectloos ik was en dat ze haar zoon zou halen om mij een lesje te leren. Verbouwereerd bleef ik achter nadat haar tirade was afgelopen. En het enige dat ik me toen kon bedenken was dat Engeland het snapte. Een Laakkwartier Exit in de hoop op betere sociale leefomstandigheden.