Koffie, sigaretten & eenzaamheid Re: Marijke Groot

Beste Marijke,

Na het lezen van je column wilde ik je graag een reactie terug schrijven.

Als voormalig cliënt van een zorginstelling heb ik een aantal keer meegemaakt dat er cliënten zijn overleden door suïcide. Van de 4 overleden cliënten zijn er 2 nog geen 30 jaar oud geworden, 2 zijn tijdens de opname komen te overlijden, 1 was ambulant-cliënt en is thuis overleden, en 1 binnen een woon-zorginstelling.

De organisatie waar ik woonde heeft geen beleid als het gaat om suïcide preventie hoogstens een crisisteam die kijkt of er een opname plaats moet vinden, als je slim bent vermijd je de opname omdat dit namelijk niets oplost. Koffie, sigaretten en een dagelijkse dosis medicatie is al wat men krijgt tijdens een opname. De tijden dat er therapieën en activiteiten werden ondernomen zijn al weer jaren voorbij met dank aan de bezuinigingen.

Ook het wonen op een beschermde/begeleidende woonvorm is niet meer wat het ooit is geweest, al jaren is er meer papierwerk te doen dan het begeleiden van cliënten, veelal is het maar een uurtje per week dat er iemand langs komt. Eenzaamheid is dan ook een veel gehoord begrip.

Ik zelf vind het dan ook niet gek dat veel cliënten menen een uitzichtloos bestaan hebben en hierdoor in een negatieve spiraal belanden. Helaas word er te weinig ondernomen door psychiatrische en woon-zorg instellingen om daar wat aan te veranderen, ook leren zij er niet van als er weer cliënt is overleden, het herhaalt zich en het is de gewoonste zaak van de wereld.

Vorig jaar sprong een mede-cliënt van mij uit zijn raam, daar lag hij dan om 21:40 dood op de stoep in de regen met enkel een goudkleurig folie op hem, in de week voor zijn dood, heeft de begeleiding weinig tot nauwelijks contact met hem gezocht omdat men bang was voor hem.

Sinds ik hem heb zien liggen op de stoep is er iets geknakt in mij, vaak genoeg denk ik was ik maar zoals hem. Ik begrijp cliënten die suïcide plegen, het is een eenzaamheid die niet gehoord mag worden binnen de psychiatrie omdat niemand de verantwoording wilt dragen als het gebeurt, het is dan ook feitelijk nog steeds een groot taboe. Ga maar naar je behandelaar word er dan gezegd, en juist diegene wilt er niet over praten.

Antidepressiva dan maar?

Tijd voor verandering lijkt mij, ik stel voor een landelijk suïcide preventie symposium.