Ik ben niet bang. Ik weiger het.

Het is kwart voor 11, ik ben doodmoe en wil naar bed. Terwijl ik in bed lig check ik nog één keer het nieuws..uit verveling eigenlijk. Dan lees ik het. Wéér…. Wéér een aanslag. Ditmaal was de luchthaven in Istanbul het doel. Ik schrik, klik erop en lees dat er inmiddels al 10 doden zijn. Ik app mijn vrienden. Iedereen reageert hetzelfde. Ze vinden het allemaal verschrikkelijk. 5 minuten later is het dodental opgelopen naar 28, heb ik al 3 filmpjes van de aanslag gezien en staar ik naar mijn beeldscherm. En nu? Maar slapen denk ik?

Te zot voor woorden denk ik bij mezelf terwijl ik mijn telefoon naast me neerleg. Hoe kan ik zulk nieuws horen en 5 minuten later gaan slapen? Accepteer ik dat dit tegenwoordig bij het leven hoort? Of is het niet dichtbij genoeg? Dan besef ik dat ik mezelf voor m’n kop kan slaan. Ik weiger namelijk te accepteren dat dit erbij hoort. Ik weiger te accepteren dat ik bang voor zulk soort mensen kan zijn. Ik weiger me er bij neer te leggen dat, omdat het ver weg is, het me minder doet. 28 mensenlevens zijn ontnomen door 3 mensen die dachten dat ze daartoe het recht hadden. Sterker nog, ze worden er immers voor beloond in het hiernamaals, denken ze.

Ik weiger dit te accepteren en het dus normaal te vinden. Ik weiger een geloof over één kam te scheren. Sterker nog, ik geloof niet dat dit überhaupt met een geloof te maken heeft.
Ik huiver. Het zouden maar je ouders zijn, of je vrienden die net toevallig daar zouden zijn.

Willen ze angst zaaien? Ik. Weiger. Bang. Te. Leven.
Ik vind het laf, een laffe daad door laffe mensen die in laffe beloften geloven.
Ik kan er weinig tegen doen, een individueel als ik, maar één ding kan ik in ieder geval wel doen: ervoor zorgen dat dit niet bij het dagelijks leven gaat horen door het maar te accepteren. Of het nou Orlando, Parijs, Syrië, Brussel of Istanbul is, op alle plaatsen sterven onschuldige mensen door laffe acties. Het enige wat ik hieraan kan doen is me niet bang te laten maken.

Ik ben boos. Vandaag weer een nieuwe dag. Het dodental is flink opgelopen lees ik.
Vandaag een nieuwe dag, een verdrietige dag, zonder angst en zonder acceptatie.