Goed geprobeerd, Giel!

Vrijdag 3 juni, in de namiddag. Volgens mij had je even niets te doen. Kan gebeuren, daar heb ik ook soms last van. Wat dat betreft hebben we iets gemeen. Gemeen, je weet wel, dat karakter van die uitspraak van je. Over volslanke vrouwen, iets over zelfzorg en doorzettingsvermogen. Waarschijnlijk zit je nu stiekem te gniffelen. “Die Oscar, die gaat weer een paar uur van zijn leven vergooien met het schrijven van een lezerscolumn voor de Metro naar aanleiding van mijn uitspraak”. Nou, mooi niet. Wel goed geprobeerd. Daarvoor mijn complimenten.

Dit wordt namelijk géén protest tegen die uitspraak van je. Dat laat ik aan anderen over. Die zijn daar veel beter in. Deze column zal de krant wellicht ook niet halen. Ben ik niet rouwig om; mijn voorgaande 14 pogingen mislukten ook. Ik heb geen reden tot klagen. Ten eerste ben ik man, net als jij. Dus met die uitspraak raak je mij niet. Ik ben er ongevoelig voor. Ten tweede gaat het met mij opperbest. Ik vind je programma best leuk. Vooral die filmpjes van die artiesten die een actuele hit akoestisch coveren. Triggerfingertjes, noem je ze. Je mag er trots op zijn ons vaderlandse vocabulaire met deze term te hebben verrijkt.

Over jouw uiterlijk en jouw doorzettingsvermogen zal ik het ook niet hebben. Ik ben niet zo iemand die op de man speelt. Ook dat laat ik met veel plezier aan anderen over. Die zijn daar veel beter in. Nee, ik heb belangrijkere dingen te doen. Belachelijk eigenlijk dat ik nu een column zit te schrijven.

Als dit een protestcolumn was, dan was ik waarschijnlijk nog maar net warm gelopen. Dan was ik wellicht nog lang niet aan het eind van mijn Latijn. Dan had ik wellicht geschreven dat ik die uitspraak van je volstrekt onacceptabel, van de pot gerukt en totaal respectloos vind. En in een vlaag van verstandsverbijstering misschien wel had aangenomen dat je voornaam waarschijnlijk zou staan voor Genante Idioterie Extra Large. Maar zoals ik al diverse malen schreef: dit is géén protestcolumn, dus dat doe ik hier dan ook niet.

Nu kan ik me voorstellen dat je je ondanks al mijn goede bedoelingen toch wel behoorlijk geraakt voelt. Wees blij dat jouw muziekkeuze mij geïnspireerd heeft. Dat plaatje van Whitney Houston. I learned from the best, I learned from you. Gemeen hè? Precies. Zoals ik al zei: wij hebben beide iets gemeen…