Eruit

eruit
achter mij liggen huis en haard
naar het station, in sneltreinvaart…
hopelijk nog voor de fluit
nog een laatste werkdag
voordat ik het weekend in mag

eruit
dat wilde een mens
die niet langer door wilde leven
het leven al lang afgeschreven
slechts één laatste wens
terwijl ik op weg ben naar mijn werk
rest voor hem/haar enkel een zerk

eruit
een ongewenst intiem samenzijn
in een veel te volle trein
om iets over half negen
veel te weinig ruimte om te bewegen
met al die mensen op een kluit
wil ik maar één ding: eruit

eruit
na veel denken en dromen
is de beslissing genomen
voorbij is het praten
Engeland gaat de EU verlaten
de onheilstijding was niet te missen
Europa’s toekomst in het ongewisse

eruit
dat zouden wij ook moeten doen
weer baas worden over onze poen
zo wordt ons verteld
met gevloek en gescheld
door hen, die door hun onderbuik gedreven
een heuse Nexit nastreven

eruit
dat is onze reactie op het gewoeker
van vluchteling en asielzoeker
verdreven, berooid en stuk
op zoek naar wat geluk
zij die voor ellende vluchten
kunnen we niet zien of luchten

eruit
dat zou ik ook wel willen
even lekker chillen
ver weg van de supermarktkassa
en de gekmakende mensenmassa
die liever elkaar bevecht
dan iets liefs of zinnigs zegt

eruit
die negatieve gedachten
die mijn gemoed verkrachten
ik heb ze ordelijk en net
in dit gedicht uiteengezet
hier en allemaal
op papier en digitaal
ze zijn nu afwezig
houden me niet meer bezig

ze zijn… eruit.