Een weekje Ramadan

Ik doe een weekje mee aan de Ramadan. En dan misschien nog wel een week, als ik nog zin heb. Dat is voor mij vrij gemakkelijk, ik ben namelijk geen Moslim. Grote kans dat je je nu afvraagt waarom ik mezelf dit dan in vredesnaam aan doe (bijna iedereens reactie), en dat wil ik met liefde aan je uitleggen. Zoals we weten is de Ramadan een maand waarin Moslims niet eten en drinken tussen zonsopkomst en zonsondergang, met als simpelste reden dat Allah dit aan hen heeft voorgeschreven.
Persoonlijk doe ik hieraan mee om bewustzijn te creëren, bij mezelf en bij de mensen om me heen. Als ik met moeite om vijf uur ’s morgens opsta om water en brood te nemen besef ik dat er heel veel mensen op de wereld zijn die moeite moeten doen voor hun ontbijt. Als ik om tien uur ’s avonds ein-de-lijk een glas kraanwater aan mijn lippen zet is het me wel weer duidelijk hoe belangrijk water is, en hoe vanzelfsprekend het voor me is dat drinkwater oneindig uit de kraan komt. Eten en drinken dat altijd voorhanden is, daar moeten we dankbaar voor zijn. Er wordt me wel gevraagd waarom ik dan niet gewoon een random weekje in de winter ga vasten, dan zijn de dagen toch veel korter? Maar ook Moslims behoren op dit moment tot de mensen voor wie eten niet zo normaal meer is, en daarom wil ik me ook in hen in leren leven. Plus, ik doe het ook uit respect voor de Moslims in ons land; het is echt niet leuk om iedereen om je heen de hele dag snoep, lekkere sapjes, ijsjes en bier naar binnen te zien werken. Dat brengt me bij een ander punt, ik wil namelijk ook wat meer bewustwording creëren van hoe ontzettend veel wij consumeren – ik ben daar waarschijnlijk net zo erg mee als jij. In de trein eet iedereen om me heen allerlei tussendoortjes, hele zakken snoep gaan erdoorheen. Onnodig, weet ik nu. Ik denk na over hoeveel we op een dag eten, en ook hoeveel er wordt weggegooid. Het doet met een lege maag extra pijn als ik zie dat mensen hun brood weggooien en iets anders kopen. Ook train je je wilskracht, je leert jezelf beheersen. Je gaat meer nadenken over waarom je bepaalde dingen eet of drinkt, en hoe dat gezonder en beter kan. Of, zoals een vriend van me zegt: “Je wordt er gewoon hardcore van.”