Een openbaring

Vele mensen hebben een mening over vluchtelingen. Ik had ook mijn mening over hen. Ik dacht er niet heel uitgesproken over, maar ik wilde ze liever niet in mijn huis hebben. Ik zou mijn huis uit moeten voor vluchtelingen. Dit was uiteindelijk niet het geval; ik mocht blijven. Maar het goede nieuws komt nog; mijn mening veranderde ten opzichte van vluchtelingen!

Mijn ouders kwamen in contact met de vluchtelingen via de kerk. Mijn moeder gaf Nederlandse les en mijn vader begeleidde de Franssprekende jongeren uit Afrika. Op een dag nodigden mijn ouders hun 3 vluchtelingen uit voor Koningsdag en vroegen aan mij of ik ook mee wilde. Zo ontmoette ik Farshad uit Iran, Rene uit Kameroen en Mohamed uit Guinee.

Eerst was ik een beetje gespannen, maar al snel voelde ik me op mijn gemak. De dag was bijzonder. We lieten de jongens de Hollandse cultuur opsnuiven. Kroketten en poffertjes eten bijvoorbeeld. Ze genoten hier enorm van en vergaten even hun trauma’s van thuis.

Dit deed me enorm goed! Ik heb nog nooit zo’n speciale koningsdag gehad. De jongens moeten nu weg uit het veldpark. Ze gaan met transfer zo heet dat, het voelt alsof ze op transport gaan.. Onze wegen gaan triest genoeg uiteen. Je hebt een band opgebouwd en nu moeten ze je weer loslaten. Gelukkig blijven we wel contact houden via Social Media en zullen we zeker bij ze op bezoek gaan.

Ik gun iedereen een ontmoeting en echt contact met een vluchteling. Het geeft zoveel voldoening om een ander blij te maken het is zo leerzaam om iemand te leren kennen uit een geheel andere cultuur. Het is een echte openbaring.