Dumpen, dat woord!

Dumpen moet het lelijkste woord zijn in mijn woordenschat. Vandale schrijft “afval, vuil storten” en geef toe, dat klinkt nu niet bepaald als rozengeur. Ivago stort het brandbaar huisvuil in de stortbunker. Flarden van je leven hangen dan te bengelen aan de zijkant van de grijper en vallen daarna met een plop tussen de andere stinkende, brandbare fracties. Wat een troostende gedachte. De kraanman bedient mijn gevoelens uitdrukkingsloos. En misschien is dat wel de correcte definitie van dumpen.
Aan gedumpt worden wen je nooit. Bovendien ontmoet ik alleen maar stuntelende dumpers op mijn weg. Zij willen dumpen, zij willen mij echt kwijt, geloof me, maar de uitvoering ervan laat ruimte voor verbetering. Sommigen vergeten te vermelden dat zij mij dumpen en verdwijnen in een zelf opgetrokken mistbank. Heel mysterieus, net zoals verdwalen in het Schotse hooggebergte. Een perfecte Houdini-uitvoering met boeien. En net dat vind ik zo onweerstaanbaar. Hoe graag ben ik de goochelassistente die met een ijzeren glimlach huppelt rond een vreemd aquarium. Anderen dumpen, maar dumpen niet echt. Een soort halfslachtige engel die je gevoelens wil sparen en het bijgevolg alleen maar erger maakt. Het is die categorie die zijn geweten sust met nog wat goede raad voor je verder leven. Wat een opluchting moet het zijn om een zevenpuntenprogramma voor de gedumpte te fabriceren. Ik zie ze al zitten aan hun schrijfmachine, koortsachtig en genoegzaam nadenkend over tips die hen, uiteraard, ook nog een zekere glans geven. Alleen ben ik het type dat de vleugels van engelen liefdevol aait. Je hebt ook nog de mengvorm: zij verdwijnen, maar dan ook weer niet echt, en je mag iets laten horen als het wat minder gaat. Verdere specificaties krijg je niet, maar wees ervan overtuigd, je bent gedumpt. Is een blaar door mijn nieuwe schoenen een bericht “zere voeten door schoenen” waard? Ik zal het nooit te weten komen, want de operator kent het nummer niet.
Ach, klink ik nu als het verzuurde, azijn pissende type dat blijft klagen, zeuren, mopperen over een leven dat nooit geweest is? Iemand die je wil deleten, weg uit je bestanden? Ik drink rosé op een terras, met glinsterende baskets, en draag een T-shirt met de tekst “truly deeply madly”. Ik gruwel van dat lied, maar zij maar zeker dat ik op een bergtop wil staan, baden in de zee, tot de hemel op mijn hoofd valt, als het maar samen is met jou. Doet dumpen mijn vel in bobbels trekken, de toekomst lacht mij toe.