Discriminatie of vrijheid van meningsuiting?

Actueel is ‘hoe ver mag je gaan met je ‘vrijheid van meningsuiting?’’. Momenteel stromen ‘inspectieteams’ supermarkten binnen om producten te signaleren die uit de ‘Israëlische nederzettingen’ komen en waarop ‘Israël’ staat vermeld. Dit laatste zou onjuist zijn. Het is een oud verhaal. Oud, maar is het daarom juist? Het gaat mij om de historische juistheid. De boycot acties richten zich in de supermarkten op fruit, e.d., maar de export van Israël is overwegend hightech. Zo is er geen computer, tablet of laptop of smartphone te vinden waar geen Israëlische technologie in is verwerkt. Deze boycot levert daarom alleen naamsbekendheid op voor de organisatie docP en wakkert een anti-Israëlhouding aan, die feitelijk ongegrond is. Hoe zat het ook alweer? De Westbank (het historische Judea en Samaria) werd door de Volkerenbond op 24 juli 1922 toegewezen aan het Joodse volk. Artikel 6 van het Mandaat: ‘Het bestuur van Palestina Joodse immigratie zal bevorderen en nieuwe Joodse nederzettingen zal aanmoedigen’. In 1947 kreeg Israël nog maar 10% (!) van het in 1922 oorspronkelijk toegewezen gebied, ter grootte van ca. half Nederland. In 1948 veroverde Jordanië de Westbank en in 1967 (6-daagse Jom Kippoer) heeft Israël het terugveroverd. Het is een sprookje dat Israël overal nederzettingen bouwt. Een korte blik op Google Maps leert dat na 50 jaar het slechts 2% Israëlische woningbouw betreft. Bestemmingplannen zijn overigens net zo gecompliceerd als in Nederland. Sinds midden jaren negentig van de vorige eeuw leeft 96% van de van de Palestijnen op autonoom gebied, onder zelfbestuur met een eigen regering. Volgens de Europese Rekenkamer betaalt de Europese belastingbetaler de lonen van duizenden Palestijnse ambtenaren (‘Pegase-hulpprogramma’) die al zes jaar lang niet werken (Financial Times 2013). Koning Hoessein van Jordanië proclameerde in 1981: ‘De waarheid is dat Jordanië is Palestina, en Palestina is Jordanië’. Je mag natuurlijk niet eigen volk deporteren naar een gebied van een ander land (als Stalin). Maar de Westbank is NIET van een ander land. De Joden zijn ook niet gedeporteerd; zij zijn er namelijk VRIJWILLIG gaan wonen. Volgens mr. Cees Freeke rijst de vraag of de boycot een eventuele rechtmatigheidstoets kan doorstaan. Immers, een Franse rechtbank beschouwde destijds een boycot van Israëlische producten als discriminatie. In hoger beroep verwierp Het Europese Hof voor de rechten van de mens d.d. 23 juli 2009 het argument ‘vrijheid van meningsuiting’.