Die ene vriend

Een Nederlander, Duitser en Brit staan samen met 25 vrienden bier te drinken in een café. De Nederlander, Belg, Fransman, Duitser, Italiaan en Luxemburger arriveren als eersten, claimen een mooi plekje en bestellen vast een eerste ronde bier voor de laatkomers. Vanwege ruzie met ouders of huisgenoten of omdat ze nog wat voor school moesten doen arriveren de overige vrienden iets later.

Net voordat de Nederlander en Duitser het zesde rondje bier willen halen, roddelend over de Griek die nooit een rondje geeft, stelt de Brit voor om naar een andere bar te gaan. ‘Waarom’? Vraagt de Nederlander met lichte nieuwsgierigheid. ‘Ik bedoel, het is een beetje druk, de shotjes zijn duur maar de biertjes goedkoop, we moeten die gasten daar rechts in de hoek niet maar die negeren we gewoon, en trouwens, we zijn vrienden met de beveiliging die ons zal beschermen in het geval er iets gebeurt.’ ‘Nah’. Antwoord de Brit. ‘Ik kreeg net een berichtje van Noorwegen, IJsland en Zwitserland die in een andere bar staan waar het minder druk is en die wel om de beurt een rondje geven.’ De Nederlander probeert de Brit nog te overtuigen even te wachten: ‘iedereen wordt langzaam dronken en het wordt steeds gezelliger’, maar de Brit is koppig en besluit de bar te verlaten. Als de twee mannen in de hoek met elkaar op de vuist gaan en de hele avond niet meer mogen binnenkomen, ontstaat er snel meer ruimte en kiezen de vrienden een betere plek. De avond vordert en zelfs de vrienden die normaal minder met elkaar over weg kunnen staan met de armen om elkaars schouders te zingen en te drinken als, twee uur later, de Brit weer arriveert bij de deur van de bar. Achteraan sluitend in de lange rij appt de Brit de Nederlander dat de andere bar saai was en dat de Zwitser, IJslander en Noor al vroeg naar huis gingen. Maar het is al laat en de beveiliging weigert de Brit nog binnen te laten. Dronken van bier en blijdschap en realiserend dat ze de juiste keuze hebben gemaakt drukken de overige vrienden collectief hun blote billen tegen het raam en lachen en zingen ze naar hun vriend daar buiten aan de overkant. De Brit baalt, maar zonder dit te tonen begint ie eenzaam en alleen aan de lange weg naar huis, met in het achterhoofd een vloekend Schots stemmetje: ‘we should’ve stayed ya bloody idiot’!

Na een schitterende avond beloven ze elkaar dit elke week te doen. Terwijl sommige nog een fooi geven aan de beveiliging gaat ieder z’n eigen weg naar huis, elkaar naroepend: ‘SeE U next week’!