DENK na

Deze column had nooit geplaatst mogen worden. Hierin zal ik namelijk proberen DENK ‘’monddood’’ te maken, zoals ieder ander medium in ons land. Ik moet bekennen, we werken allemaal samen. Zojuist sprak ik de hoofdredacteur van de Metro. Hij gaf mij de opdracht om een column te schrijven over DENK, het liefst niet te positief. Zoals iedere (amateur)journalist gehoorzaam ik en daarom staat dit stuk nu in de krant.
De redacteuren hebben ervoor gekozen om dit artikel te plaatsen. Niet omdat het zo’n goed artikel is, maar omdat het over DENK gaat, en het niet al te positief zal zijn. De hoofdredacteuren van andere grote kranten konden nog niet zeggen of zij achter deze column staan, want zij had nog niet gesproken met de ”gevestigde orde”: Mark Rutte en Diederik Samsom. Uiteindelijk beslissen zij over wat er in de krant komt.
U zult denken dat mijn fantasie op hol is geslagen, maar een aantal van u zal denken: eindelijk iemand die het eerlijk zegt! Onder hen de heer Kuzu, de heer Öztürk, mevrouw Simons en de heer Azarkan, de man die een verhitte discussie voerde met Johan Derksen over blote piemeltjes onder de douche na het sporten. Deze leden van de politieke partij DENK, hebben op hun eigen Facebookpagina nog maar eens een filmpje gezet waar alle momenten op een rij staan waarin zij de media verwijten te liegen en karaktermoord te plegen op hun partijvoorzitter Öztürk. Dit is een zorgelijke ontwikkeling, niet alleen omdat het totaal ongefundeerd is, maar ze lijken er zelf ook nog echt in te geloven. Serieuze onderzoeksjournalistiek moet uitgebannen worden, zodra het aanzien van hun partijvoorzitter wordt aangetast. Na het plaatsen van dit artikel zal er wederom een filmpje verschijnen waarin al mijn beweringen stuk voor stuk worden ontkracht in een setting die mij nog het meest doet denken aan een narcistische versie van de TV-kantine, met Irene Moors als Sylvana Simons.
Iedere politieke partij verdient respect. Echter, Kuzu, Öztürk, Simons en Azarkan zijn op dit moment een persiflage van zichzelf. Iedereen is tegen DENK, dus trap er niet in, is het motto. Door deze strategie te kiezen, wordt de onafhankelijke journalistiek aangetast en maken ze zichzelf belachelijk.
DENK stelt een partij te zijn die verdraagzaamheid en verbondenheid nastreeft. Dat is een mooi ideaal. Iedereen en alles tegen elkaar opzetten, lijkt mij echter niet de manier om dit te bereiken. Lieve DENK’ers, strijd voor je idealen, maar DENK na, voor je iets zegt.