De Winnaar

Ze was een sportster in hart en nier. Je kon het zo gek niet bedenken of ze had de sport beoefend die je opnoemde. Ze vertelde altijd ronduit aan iedereen die het maar wilde horen wat voor prestaties ze had geleverd en met welke wedstrijden ze mee had gedaan, hoe de toeschouwers haar aanmoedigden waardoor ze net dat laatste beetje energie kreeg om de wedstrijd te winnen. Ze was het trotst op haar eerste medaille die ze haalde bij haar eerste wedstrijd met Judo. “Het was een zware wedstrijd, ik was net 12 en zat nog maar een jaar op judo. Wat was ik zenuwachtig voor deze wedstrijd en hoe ik het gedaan heb ik heb geen idee maar ik heb hem gewonnen, mijn eerste gouden mediale, kijk daar hangt hij.” Ze kreeg tranen in haar ogen.

Ze was nog erg fit en ze zou volgens eigen zeggen de honderd meter horde nog makkelijk kunnen lopen. Op een ochtend voelt ze zich niet zo lekker. Ze kon niet zeggen wat het was, maar je kon aan haar zien dat het niet goed met haar ging. Ze wilde ook lekker op bed blijven liggen en alleen maar slapen. De controles mochten we niet meer doen en als ze sliep hoefden we haar niet wakker te maken om te eten of te drinken. Ook haar medicatie wilde ze niet meer hebben. Ze gaf duidelijk aan dat het mooi is geweest en dat ze klaar was om te sterven.

Ze is bezig aan haar laatste wedstrijd, hoelang deze wedstrijd zou duren dat wist niemand, ja misschien één iemand, zij zelf. En alle toeschouwers die bij deze wedstrijd aanwezig zijn, weten dat zij deze wedstrijd zal gaan verliezen. De toeschouwers die aanwezig zijn spreken daarom ook bemoedigende woorden. “Het is goed mam, ga maar naar papa toe hij wacht op je. Stop maar met vechten mam.”

Het is nacht en wij worden ook toeschouwer van haar laatste wedstrijd. Elk uur gaan we bij haar kijken en ook wij spreken haar bemoedigend toe. “Het is goed Carmen, stopt u maar met vechten. U heeft lang genoeg gevochten.” Ze ligt er rustig bij en haar ademhaling wordt oppervlakkiger. We besluiten om haar dochter te bellen. Op het moment dat we tegen Carmen zeggen dat haar dochter onderweg is. Verliest ze haar laatste wedstrijd, haar ogen sluiten en er komt een tevreden blik op haar gezicht een echte winnaars blik.