De westerse gevangenis van zekerheid.

Reizen.
Dromen.
Reizen en dromen.
Is reizen niet de droom van bijna iedereen?
Oké misschien niet iedereen.
Maar wel van velen.
We houden van reizen.
En we houden van klagen.
Maar vooral klagen over het te weinig reizen.

Want we willen reizen.
Meer van de wereld zien.
Maar dat kan niet.
Nee dat kan niet.
Toch?
Want we MOETEN studeren.
We MOETEN werken.
We MOETEN geld verdienen.
We MOETEN dit om leuke dingen te doen.
We MOETEN gelukkig zijn.
We MOETEN perfect zijn.

Wat MOETEN we veel…
Wat als we niks MOETEN?
Vervelen we ons dan?
Gaan we lui op de bank hangen?
Worden we hangjongeren of hang-ouderen?
Zijn we asociaal en egoïstisch?
In onze westerse wereld werken we samen.
Wie wilt hier nu uit?
Er is zekerheid.
Veiligheid.
Daar worden we gelukkig van.
Punt.

Maar ik word daar niet gelukkig van.
Van geld en zekerheid.
Want ik WIL reizen.
Maar ik MOET studeren.
Toch?
Ik MOET een diploma halen.
Toch?
Ik MOET een baan vinden.
Toch?
IK MOET ZEKERHEID.
DAT MOET.
Anders ben ik raar.
Toch?
Maar wat als ik dit eigenlijk allemaal niet wil?
Wat als ik niet alles wil MOETEN.
Ben ik dan een mislukkeling?
Ben ik dan fout?

Want wat als ik gewoon wil reizen en af en toe wat werken?
Leven zonder te denken aan ‘de dag van morgen’.
Gewoon reizen omdat IK het WIL.
Ben ik dan egoïstisch?
Is het egoïstisch dat ik gelukkig wil zijn?
Is het egoïstisch als ik wil genieten van het leven?
Van de prachtige wereld waarop ik leef.
Soms zie ik onze westerse wereld als een gevangenis.
Een gevangenis die voor sommige juist ‘vrijheid’ en ‘zekerheid’ bied.
Ik geloof best dat mensen er gelukkig kunnen worden.
Dat mensen er zekerheid vinden.
Maar ik niet.

Maar het is zo eng.
Geen zekerheid.
Ik weet niet anders dan deze constante zekerheid.
Dan toch maar eerst mijn diploma halen?
Ik ben nog maar 18.
Te naïef voor de wereld.
Toch?
Dat hoor ik in ieder geval altijd als reactie.
Eerst zekerheid.
Dan zien we wel weer.

Dus eerst een diploma.
Wie weet.
Toch hoop ik dat ik het dan durf.
Te springen van de duikplank.
In het diepe en onbekende water.
Avontuur ik kom er aan.
Heb geduld.
Omdat ik het wil en niet omdat ik het MOET.