De romantic(urs)us

Van de week bevond ik me voor de zoveelste keer in een overvolle tram. Je kent het wel, zo’n tram waarin alle ramen beslagen zijn en je de overheersende geur van natte hond en zweet niet precies meer van elkaar kunt onderscheiden. Met vier verschillende tassen bungelend om mijn armen, kan ik nog net een staanplaatsje in het gangpad bemachtigen. Om onverwachte lanceringen te voorkomen, plaats ik mijn hand in de dichtstbijzijnde handgreep. Mijn buurman heeft hier kennelijk minder goed over nagedacht, aangezien zijn hand al na de eerste bocht ongemakkelijk op de mijne terecht komt. “Zo,” denk ik, “dat was ‘m weer: het romantische hoogtepuntje van mijn dag.” Hoewel ik stiekem een beetje moet lachen om mijn eigen hersenspinsel, zet het me toch aan het denken. Bestaat romantiek vandaag de dag eigenlijk nog wel?

Ik ben opgegroeid met het luisteren naar de liefdessprookjes van mijn oma en het kijken van Disney-films. Later volgden de foute, maar soms zo heerlijke romantische komedies. Om series als Sex and the City niet te vergeten. Stuk voor stuk even fantastisch. Vanuit bepaalde perspectieven heel leerzaam, maar ook een beetje misleidend. Want waar het in sprookjes altijd weer goed komt, lijkt de echte wereld er een zooitje van te maken. Waar sprookjes wijzen op ware liefde, is de echte wereld te druk met naar elkaar wijzen. En ondertussen wordt niemand er wijzer van. Ook ik niet. Want de enige brieven die ik ontvang, zijn van de belasting. De enige man die voor me zingt, is de waterkoker (m). En nee, ik word ook niet door een prins wakker gekust. Werd ik dat maar, dan kwam ik misschien eens op tijd.

Iedereen is altijd maar druk. Druk met iets wat ‘belangrijk’ is, terwijl de echt belangrijke dingen haast geen kans meer krijgen. Zo ook de romantiek niet. Je wordt niet meer aangesproken op straat, maar geliket op Tinder. Je wordt tijdens het stappen niet meer ten dans gevraagd, maar gewoon zonder pardon bij je heupen gegrepen. En ik snap heus wel dat het niet realistisch is om de echte wereld met een sprookje te vergelijken, maar een middenweg zou een hoop goed maken. Misschien zou iedereen een cursus romantiek moeten volgen, zodat we weer leren hoe we met elkaar om zouden moeten gaan. Uiteindelijk komen we er dan wel. Het heeft gewoon tijd nodig – met de tram duurt het nu eenmaal iets langer.