Dan breekt je hart…

Sylvia Peters 28 jun 2016

Ieder huisje draagt zijn kruisje, maar sommige daken worden wel erg zwaar belast. Iedereen heeft wel een dergelijk iemand in zijn omgeving, waarbij je jezelf afvraagt of de ellende ooit stopt voor die persoon. Waar sommigen vrolijk door het leven dansen, lijkt voor de ander alleen nog een donker pad uitgestippeld. Dat gun je niemand.

Vandaag was ik bij zo’n iemand. Een lieve dame van 85 jaar, die ruim twee jaar geleden nog twee dochters had en een kleindochter met een vriend. Haar hele leven heeft ze gezorgd voor alles en iedereen die op haar pad kwamen. Voor haar dochters en kleindochter, maar ook voor anderen die bij haar aanklopten. Ze stond klaar met een vriendelijk woord of een helpende hand. Klagen was haar vreemd, alles positief benaderen was haar motto. Dankbaar, voor alles wat haar in dit leven was overkomen. Haar nuchtere kijk op de dingen, haar soms kinderlijke onschuld, haar geloof in iets wat groter is dan zijzelf en haar goedbedoelde adviezen werden soms met een glimlach aangehoord. Toch besefte iedereen hoe waardevol haar positieve blik op het leven was. Iedere hobbel die zij moest nemen, deed een ander zijn eigen kruisje relativeren.

Nu zijn we ruim twee jaar verder en meer dan ooit groeit de bewondering voor deze dame. Hoewel haar positieve houding bijna onnatuurlijk is. Ik hoor de snik tussen de regels door en ik weet dat het ‘non stop’ praten haar manier is om overeind te blijven. Haar fragiele lichaam toont het leed van de afgelopen maanden. We zijn namelijk 26 maanden verder en beide dochters, kleindochter en vriend zijn inmiddels overleden. Alles was haar zo dierbaar was is dood. Haar leven draaide om haar kinderen en kleinkind, maar zij is de enige die nog leeft. Een moederhart is gebroken en mijn hart huilt.

Als je zo’n mensje dan hoort zeggen: ‘ik kan het niet veranderen, het is zo… Maar ik ben dankbaar voor het leven en dat iedereen zo lief voor me is.’ Dan breekt ook jouw hart, want wat had je haar oude dag graag anders gezien. Dan schaam je jezelf omdat je af en toe over het weer klaagt of over andere onbenulligheden. Dan voel je ook ineens een enorme dankbaarheid dat deze lieve dame nog ergens die kracht vandaan kan halen om zo positief in het leven te staan.