Contrasterende kleuren

Het zal je maar gebeuren! Jongeman, in gedachten glimlachend vanwege het moois dat de dag hem had gegeven. Heerlijk dat hij van zijn passie een waar beroep kan maken. Het regent vandaag, maar voor hem schijnt de laatste tijd altijd de zon. Een hit hier en een optreden daar; vol enthousiasme deinst zelfs de koning met zijn gezin op de muziek mee. Na een inspirerende dag rijd hij vol ideeën naar huis. Wat is het leven toch fijn! Opeens wordt hij uit zijn dromerigheid gewekt; een politieauto wil dat hij stopt. De jongen krabt op zijn hoofd, ‘tja wat zal er zijn?’. Terwijl een imponerende politieagent zijn auto nadert maakt hij zijn raam vriendelijk open. ‘Controle! Meneer mag ik uw rijbewijs eens zien?’. ‘Natuurlijk.’ vertwijfeld de rapper. Opeens bewust dat zijn gekleurde huid in contrast staat met de witte bak waarin hij rijd. Deze auto is een vertrouwd baasje van hem, misschien wel zijn eerste grote uitgave. Een vriend die hem naar al zijn projecten brengt. Nu ineens voelt de vertrouwde blitse bak confronterend en ongemakkelijk. Het besef is er namelijk heel goed, dat er iets vreemds gaande is. Na enige blikken over en weer lijkt de politieagent hem te herkennen.’ Ah, jij bent Typhoon toch…?’ zegt de agent met pretoogjes. De bozige politieman is plotseling volledig ontdooit. De rapper knikt, maar dit keer niet gevleid. Gelukkig kan de rapper zich ertoe brengen om het gesprek aan te gaan. Dit is namelijk niet de eerste ‘controle’ voor hem. Op de vraag hoe het komt dat hij alweer staande gehouden wordt, geeft de agent eerlijk antwoord. Het pleit voor hem. ‘Een jonge gast met jouw huidskleur, tja..daar zijn wij alert op’ zal het antwoord geweest zijn. De jongen beheerst zich en neemt waardig afscheid van de agent. Tijdens het vervolgen van zijn weg is zijn goede zin en vrijheid verdwenen. Hier moet hij iets mee, dit kan toch niet normaal zijn? In massa’s dansen mensen op zijn teksten voor eenheid en respect, maar in het werkelijke leven wordt men gefilterd op uiterlijk pur sang. Eenmaal thuis plaatst hij zijn ervaring. Ineens galmt de term ‘Etnische profilering’ door de media. De politie verontshuldigt zich en verklaard dat Typhoon op welgemeende excuses kan rekenen. Maar ik vraag mij af of dit slechts beleefdheid is. Hoe zit het met de andere getinte burgers, die zich vanwege hun uiterlijk moeten verantwoorden? Is daar ook een welgemeend excuses voor? Of moeten zij nog steeds op hun hoede zijn als ze niet aan het vastgestelde etnisch plaatje voldoen?