Beste Sylvana

Beste Sylvana,

Laat ik gelijk met de deur in huis vallen. Je hebt me teleurgesteld. Diep teleurgesteld. Je zult misschien denken, “Wat een late reactie?” En dat klopt, dit is een hele late reactie. Want je stelt me al een tijdje teleur. Ik moest echter eerst op vakantie, mijn woorden op een rij zetten en bij zinnen komen. Het laatste wat ik wil is net als alle anonieme internetklootzakjes een vloek- en scheldserenade aan jouw persoontje sturen. Dat vind ik zielig gedrag, net als jij.

Jij was vroeger stoer, kale kop, sterke vrouw. Ik heb je benijd om je kracht. In zekere zin was ik fan van je. Je standpunten hebben me heel lang ook aangesproken. Verbroedering in de samenleving, het aanpakken van racisme en het vraagtekens zetten bij Zwarte Piet. Je hebt heel lang in redelijkheid laten zien hoe je dat moet doen. En toen zei iemand: ‘zwartjes’. Ik keek live naar die uitzending en ik hoopte en verwachte zo een milde en redelijke reactie van je. Iets in de trant van: “Martin, ik weet dat je het niet zo rot bedoeld, maar kun je dat misschien iets anders formuleren? Dit klinkt een beetje raar.” Ik ben er van overtuigd dat Martin hier wel iets mee kon.

En ik begrijp die boosheid ook nog. Ik heb boos ook vaak dingen gezegd die alle redelijkheid voorbij waren, ik hem zelfs ooit een deur geslagen. Maar hier kom ik dan op terug. Zelfs als ik terecht boos was. Dan hoef je niet je excuses aan te bieden voor je boosheid, het is alleen wel een teken van fatsoen om te zeggen: “Mensen, ik sta nog steeds achter mijn standpunt, maar dat uitte ik niet goed, zal het voortaan anders proberen.” Zo kan ik verder met mijn leven, en de mensen (en deuren) die het moesten ontgelden ook. In redelijkheid.

Maar jij gebruikt nu jouw boosheid als raadgever en gaat een stap verder. Je bent in de Turkse PVV gestapt, ontkent de Armeense Genocide, en zegt dat Nederlandse columnisten terecht opgepakt worden in Turkije. Ik kijk met angst en beven vooruit naar je volgende stap.

Ja, wat ben ik teleurgesteld. Nederland is een groot vechter tegen racisme verloren. Ik hoop dat je net als ik eens op vakantie gaat, je woorden op een rij zet, bij zinnen komt en als het allemaal niet lukt, sla een deur. Misschien in een mooi resort in, ik zeg maar wat, Turkije?

Met vriendelijke groet,

Ben Visser