Beste Ebru Umar

Vooropgesteld, ik vind je een goede columnist met een scherpe pen en lees graag je stukjes. Ik tutoyeer en weet eigenlijk niet eens of je dat wel prettig vindt maar ik schat je in als echte Hollandse meid en wij Nederlanders tutoyeren graag.
Toch wil ik het volgende even kwijt. Kun je asjeblieft, asjeblieft weer eens schrijven over iets wat niet over polderturken, jij noemt ze Nederturken – een pot nat – Marokkanen of weet ik veel welke Urken of Kanen dan ook gaat? Asjeblieft? Vandaag ging het weer over Asscher en uitkeringen en weet ik veel. Oud nieuws meid. Kom op, je kunt zoveel beter.
Even voor de duidelijkheid. In onze samenleving waar wij het feit koesteren dat onze pen de vrije loop mag gaan vind ik het verwerpelijk dat jou is overkomen wat jou is overkomen. Mits respectvol, sorry dat ik dit vermaledijde woordje respect moet gebruiken immers door menigeen verkeerd gebruikt, juich ik alle satire toe. Nooit maar dan ook nooit mogen wij zwichten voor welke duistere macht dan ook. Toch vraag ik je, stop ermee. Schrijf weer eens iets hilarisch over, weet ik veel, het openbaar vervoer, vrouwendingetjes, mannendingetjes, Louis van Gaal, ons wereldrecord van de grootste neus. In ieder geval daar waar je goed in bent. Gewoon weer eens iets volslagen onschuldigs op de hak genomen zoals alleen jij kan.
Ik schrijf, misschien wel net als jij, om dingen lekker kwijt te kunnen. Ook bij mij is dat vaak zeiken om het zeiken zoals elke andere Nederlander. Bij mezelf merk ik de laatste tijd ook de nodige zuur in mijn pen. Of het nou mijn dagboek is of mijn poging tot columnist. Vandaag heb je me dus wakker geschud. Dank hiervoor. Hopelijk kun je er iets mee. IJdele hoop besef ik eigenlijk op het moment dat ik het opschrijf. Jij laat je toch niet de wet voorschrijven. Vooral niet doen spreek ik mezelf tegen, maar mijn andere hersenkwab sputtert tegen. Vooral wel doen!

Beste Ebru Umar. Kom op recht je rug. Wrijf die wallen uit je ogen. Sorry voor voorgaande zin, maar ja ik heb nu eenmaal met je te doen. Sorry nogmaals voor voorgaande zin, want ik heb helemaal niet met je te doen. Zit je ook niet op te wachten denk ik. Een spreekwoordelijke voetbeweging in de derrière wil ik je geven. Wat dacht je hiervan? In België is een kleine Missen wedstrijd verboden. België of all places, land van de grootste kinderlokker op aarde. Alsof daar geen satire in zit.