Activist, relax..

Het woord ‘veganist’ schrikt mensen af alsof ze een pijl naar hun hoofd krijgen. Wegwezen! Ik ben nogal onzeker en probeer daarom het onderwerp te vermijden. Soms ga ik zelf mijn principes voorbij en eet ik vegetarisch omdat ik niet durfde te vragen om een veganistische optie. Ze zouden me een zeur vinden. Gelukkig houden de mensen die om mij geven, rekening met mij als ik kom eten, maar Ik durf niet inhoudelijk in te gaan op het onderwerp.
Waar ik aan de buitenkant mijn best doe om me zo goed als ik kan aan te passen, huil ik vanbinnen als ik iemand iets dierlijks zie eten. Allerlei beelden van dierenmishandeling uit documentaires flitsen in mijn hoofd voorbij. Allerlei kennis opgedaan uit boeken over veganisme liggen op het puntje van mijn tong, maar ik slik. Als ik mensen aanspreek over wat er mogelijk vooraf is gegaan aan hun omelet of koteletje zullen ze zich niet prettig voelen of mij een irritante activist vinden. Ik wil de sfeer niet bederven.
Ondertussen voel me verantwoordelijk voor dierenleed en milieuproblemen. Ik probeer zo goed als ik kan mijn eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ik eet voor 99% veganistisch, verspil geen water, koop geen kleding meer waarvoor dieren zijn gebruikt, koop een deel biologisch, een deel fairtrade, .. Ik blijf stappen zetten, want het kan altijd beter. Zo zou ik groenere (niet letterlijk :p) kleding kunnen kopen.
Alleen kan ik de wereld niet redden. Iedereen (ook jij!) kan iets doen. De verstokte vleeseter kan overstappen van bio-industrievlees naar biologisch. De bontdrager kan stoppen met het kopen van bont. De hengelaar kan een andere hobby zoeken. De vegetariër kan een vervanger zoeken voor kaas. Een gezin kan een ander uitje zoeken dan het Dolfinarium. De breier kan een vervanger zoeken voor wol.
Iedere stap zou overigens tien keer makkelijker gezet kunnen worden als van bovenaf het goede voorbeeld wordt gegeven. Een individu voelt zich nu eenmaal niet altijd verantwoordelijk, kan niet alles weten en wil kunnen uitgaan van het goede in de omgeving. Het zou bijvoorbeeld fijn zijn als je make-up kunt kopen zonder dat je zelf moet uitzoeken of er geen dierproeven aan vooraf gingen of dat er dierlijke ingrediënten in zitten, want het kan wel verboden zijn in Europa, maar sommige bedrijven laten het gewoon testen in China. Drogist, overheid, supermarkt, politiek, school, restaurant, maak het de burger toch wat makkelijker. Dan kan de activist ook eens rustig slapen.