Aanslagen

Aanslagen zijn verschrikkelijk. Aanslagen slaan ons uit het veld. Of toch niet? Slaan zij ons in het gezicht? Of slaan zij straks juist terug op degenen die nu aanslagen plegen? In ieder geval komen aanslagen aan, hard en gigantisch. Al duizenden jaren. Wat bedoelen de aanslagplegers ermee? Wat willen zij bereiken? Utopia zul je zeker niet bereiken met geweld. Een samenleving die gebaseerd moet zijn op wederzijds vertrouwen kan nooit op de fundamenten van geweldpleging gebouwd worden. Eerst zal alle geweld uit de wereld moeten verdwijnen om een vredelievende samenleving te kunnen bereiken. Op angst kun je nou eenmaal niets bouwen, en dus zeker geen samenleving waar wij elkaar onvoorwaardelijk moeten kunnen vertrouwen. Het is dus absoluut niet te begrijpen waarom mensen (want het zijn immers geloof ik wel mensen die aanslagen plegen) denken met geweld en met het kweken van angst iets kunnen bewerkstelligen. Toch denken die mensen dat. Zou het dan misschien verstandig zijn om eens te gaan denken over andersoortig onderwijs. Om de denkrichting te veranderen van diegenen die nu of in de toekomst wellicht verkeerd denken. Meer filosofie in de lessen? Meer wijsbegeerte. Meer levenswijsheid. De tegenstanders hiervan zullen onmiddellijk zeggen dat nog niet zo lang geleden maatschappijleer als vak gekozen kon worden op de middelbare school en kijk wat daarvan is gekomen? Touché! De mensen dommer houden? Is dat dan een optie? Ook niet echt want SBS6 en RTL4 bestaan reeds lang en zie… Ik ben toch van mening dat wij meer en dieper zouden moeten denken. Jonge mensen die goed kunnen denken zouden het niet in hun hoofd halen zulke bizarre zaken uit te voeren. Hoe meer je nadenkt over bepaalde zaken, hoe minder men geneigd is geweld te gebruiken. ‘Eerst even tot tien tellen’ is niet voor niets een bekende spreuk. Dus voor diegene die van plan is om weer zo een afschrikwekkende, mensonterende en laag bij de grondse daad te willen stellen het volgende: Het lost niets op, het doet allen verschrikkelijk en verschrikkelijk pijn, voor jezelf én voor alle anderen, voor de moeders en de vaders, de broers en zussen, de kinderen en de kleinkinderen. Denk eerst goed na, denk aan de gevolgen, denk aan de onschuldige mensen, die gewoon hun brood ergens eerlijk aan het verdienen zijn, aan de onschuldige mensen die gewoon ergens aan het genieten zijn.