We zijn al één, DENK ik.

Ik DENK dat ik ook maar eens een partij op ga richten. Waarom? Gewoon, omdat ik me zorgen maak. Niet alleen over de situatie in Nederland, maar eigenlijk ook wereldwijd. Als je een paar dagen achter elkaar alle actualiteiten volgt, ben je rijp voor een depressie. Neem nou afgelopen week. De ene dag lees ik dat een nucleaire oorlog tussen Rusland en de NAVO dichterbij is dan ooit. De andere keer lees je een artikel over het feit dat het poolijs drie keer sneller smelt dan verwacht en een aanleiding kan zijn voor een fikse verhoging van de zeespiegel. Als inwoner van de Lage Landen zit je daar natuurlijk niet op te wachten.

Dan hebben we nog de kwestie Griekenland. Een bodemloze put, waar wat bouwvakkers een noodoplossing hebben aangebracht, maar voor hoe lang? Dat is ons Europa, een mooi initiatief wat aan alle kanten rammelt. Een Brexit? Een Turk-in? Waarom niet eerst een stabiliteit creëren? Hoe kunnen we in godsnaam denken over nieuwe samenwerkingen, als de oorspronkelijke vorm nog zo instabiel is? Hoe kunnen we er aan denken om landen zoals Turkije te laten toetreden, als nu al de denkwijze over bepaalde zaken zo ver uit elkaar ligt? We hebben al zo’n moeite om die lange arm buiten te houden.
Dan hebben we nog het vluchtelingen probleem. Ook hier komt Turkije in beeld. Nog een bodemloze put? En wie is die echte vluchteling die onze hulp nodig heeft? Wie komt hierheen met minder prettige bedoelingen? Hoe helpen we de juiste personen en hoe houden we de verkeerde types buiten de grenzen? En hoe zorgen we dat binnen die grenzen de Nederlanders zich aan de regels van Nederland houden? Genoeg te doen dus. Voor Nederland, maar zeker ook voor Europa.

Buiten Europa zijn er diverse brandhaarden en licht ontvlambare plekken. Zelfs onze grote bondgenoot kan wel eens een bron van ellende worden als de verkiezingen daar een beetje verkeerd uitpakken. Ieder land kan wel een kritisch politicus gebruiken om de dingen scherp te houden, maar om dit soort mensen met zo weinig tact op de troon te krijgen… daar komt ellende van.
We hebben vertrouwen, stabiliteit, optimisme en verdraagzaamheid nodig. Maar ook duidelijkheid. Wij zijn namelijk al één. We zijn Nederlanders. Nederlanders die leven in Nederland in het jaar 2016. We kijken om ons heen en zien de ellende in de wereld, we zijn toch wel zo slim dat we het beter kunnen doen?