Wanneer is het bevrijdingsdag voor Ebru Umar?
Op Bevrijdingsdag lees je het nieuws dat Ebru Umar langer in Turkije moet blijven vanwege aanvullende aanklachten toch met een wel erg dubbel gevoel. Dacht dat één van onze belangrijkste waarden toch is dat het normaal is dat mensen mogen zeggen wat ze denken. En dat vooral journalisten extra gevoelig zijn voor het signaleren van het onderdrukken van die vrijheid en dit horen te onderzoeken en publiceren. Landen die claimen democratisch en transparant te zijn horen dan ook voor die vrijheden op te komen.
Maar als je niet zeker bent van je zaak, andere bedoelingen hebt en eigenlijk niet uit kunt leggen waarom een bepaald geloof of wensbeeld aantrekkelijk is heb je kennelijk andere werkwijzen nodig. List en bedrog of nog erger: angst en verdeeldheid zaaien. Als je onzeker bent zet je kennelijk macht en onderdrukking in om je gelijk te krijgen. Het organiseren van een stiekeme spionerende groep medestanders hoort daar kennelijk bij. Wie kun je nog vertrouwen?
Een klacht over een illustratie is via een inwoner van Rotterdam in Turkije terecht gekomen! Die komt toch wel heel dubbel binnen in een periode waarin we herdenken hoeveel mensen gestorven zijn voor onze vrijheid. Vrijheid die zwaar bevochten is door veel mensen die hebben gestreden voor de waarden die we nu kennen. Waarden die jarenlang niet beleefd mochten worden en de kop in werden gedrukt onder andere door verklikkers en verraders. Het kan toch niet zo zijn dat dit zich nu in Nederland aan het herhalen is? Vrijheid overigens waar heel veel mensen van genieten wetende dat ze dit in het land van herkomst, of waar hun vermeende culturele achtergrond ligt, niet vinden.
Mijn boodschap aan deze verklikkers: sta op en doe je mond open volgens de Nederlands normen en waarden. En dat is in een open gesprek, zonder bedreiging en met wederzijds respect. Wil je dat niet ga dan ergens heen waar die vorm van omgaan met elkaar wel de norm is. Hier niet.
Graag terug naar de kern van menig religie: zorg voor de medemens. En weg met de uitleg van menig (religieus) leider dat die medemens beperkt is tot een select groepje en dat de rest er niet toe doet. Het is dapper dat Ebru in Turkije blijft gaan voor de normen en waarden van een Nederlandse samenleving terwijl in Nederland menigeen zich de mond inmiddels dicht laat snoeren onder druk van buitenlandse invloeden. Of het nu de angst voor IS is, of de vermeende lange arm van een Turkse despoot.